حق غذا، و انواع آن، یک حق انسانی است که از حق مردم برای تغذیه آبرومندانه و با کرامت محافظت می کند. این حق به این معنی است که غذای کافی باید در دسترس باشد، مردم ابزاری برای دسترسی به آن داشته باشند و به اندازه کافی نیازهای غذایی فرد فراورده شود. حق غذا از حق همه انسانها برای رهایی از گرسنگی، ناامنی غذایی و سوء تغذیه محافظت می کند. حق غذا به این معنا نیست که دولت ها موظفند غذای رایگان را در اختیار هرکسی قرار دهند. با این حال، اگر مردم به دلایل خارج از کنترل آنها از دسترسی به غذا محروم شوند، برای مثال، به دلیل اینکه در بازداشت هستند، در زمان جنگ یا پس از بلایای طبیعی، این حق دولت ها را مستلزم می کند که مستقیماً غذا را برای افراد تهیه کند.
... [مشاهده متن کامل]
این حق برگرفته از میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است که تا آوریل ۲۰۲۰ دارای ۱۷۰ کشور بوده. کشورهایی که این میثاق را امضا می کنند موافقت می کنند تا حداکثر منابع موجود خود را برای تحقق تدریجی تحقق کامل حق غذای کافی، چه در سطح ملی و چه در سطح بین المللی، انجام دهند. در مجموع ۱۰۶ کشور، حق غذا یا از طریق ترتیبات قانون اساسی به اشکال مختلف یا از طریق اعمال مستقیم در قانون معاهدات بین المللی مختلف که در آنها حق غذا محافظت می شود، از منظر قانونی قابل اجراست.
در اجلاس جهانی غذا در سال ۱۹۹۶، دولت ها بار دیگر بر حق غذا تأکید کردند و متعهد شدند که تعداد گرسنگان و سوءتغذیه ها را از ۸۴۰ به ۴۲۰ میلیون تا سال ۲۰۱۵ کاهش و به نصف برسانند. با این حال، این تعداد در طول سال های گذشته افزایش یافته است و در سال ۲۰۰۹ به رکورد بدنام بیش از ۱ میلیارد نفر در سراسر جهان رسید. علاوه بر این، تعداد افرادی که از گرسنگی پنهان رنج می برند - کمبود ریزمغذی ها و مکمل هایی که ممکن است باعث کاهش رشد جسمی و فکری در کودکان شود - به بیش از ۲ میلیارد نفر در سراسر جهان می رسد.
در حالی که بر اساس حقوق بین الملل، دولت ها موظف به احترام، حمایت و اجرای حق غذا هستند، مشکلات عملی در دستیابی به این حق انسانی با ناامنی غذایی رایج در سراسر جهان و دعاوی جاری در کشورهایی مانند هند نشان داده شده است. در قاره هایی که بزرگ ترین مشکلات مربوط به غذا را دارند - آفریقا، آسیا و آمریکای جنوبی - نه تنها کمبود غذا و کمبود زیرساخت ها وجود دارد، بلکه توزیع نادرست و دسترسی ناکافی به غذا نیز مشکل زاست.
... [مشاهده متن کامل]
این حق برگرفته از میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است که تا آوریل ۲۰۲۰ دارای ۱۷۰ کشور بوده. کشورهایی که این میثاق را امضا می کنند موافقت می کنند تا حداکثر منابع موجود خود را برای تحقق تدریجی تحقق کامل حق غذای کافی، چه در سطح ملی و چه در سطح بین المللی، انجام دهند. در مجموع ۱۰۶ کشور، حق غذا یا از طریق ترتیبات قانون اساسی به اشکال مختلف یا از طریق اعمال مستقیم در قانون معاهدات بین المللی مختلف که در آنها حق غذا محافظت می شود، از منظر قانونی قابل اجراست.
در اجلاس جهانی غذا در سال ۱۹۹۶، دولت ها بار دیگر بر حق غذا تأکید کردند و متعهد شدند که تعداد گرسنگان و سوءتغذیه ها را از ۸۴۰ به ۴۲۰ میلیون تا سال ۲۰۱۵ کاهش و به نصف برسانند. با این حال، این تعداد در طول سال های گذشته افزایش یافته است و در سال ۲۰۰۹ به رکورد بدنام بیش از ۱ میلیارد نفر در سراسر جهان رسید. علاوه بر این، تعداد افرادی که از گرسنگی پنهان رنج می برند - کمبود ریزمغذی ها و مکمل هایی که ممکن است باعث کاهش رشد جسمی و فکری در کودکان شود - به بیش از ۲ میلیارد نفر در سراسر جهان می رسد.
در حالی که بر اساس حقوق بین الملل، دولت ها موظف به احترام، حمایت و اجرای حق غذا هستند، مشکلات عملی در دستیابی به این حق انسانی با ناامنی غذایی رایج در سراسر جهان و دعاوی جاری در کشورهایی مانند هند نشان داده شده است. در قاره هایی که بزرگ ترین مشکلات مربوط به غذا را دارند - آفریقا، آسیا و آمریکای جنوبی - نه تنها کمبود غذا و کمبود زیرساخت ها وجود دارد، بلکه توزیع نادرست و دسترسی ناکافی به غذا نیز مشکل زاست.
