[ویکی نور] «آیت الله میرزا عبدالکریم حق شناس (تهرانی)» در سال 1338ق1298/ش در تهران، در خانواده ای مذهبی، دیده به جهان گشود.
وی تحصیلات مقدماتی و ادبیات را در محضر آیت الله حاج شیخ محمد رضا تنکابنی فرا گرفت و عرفان را نیز از محضر آیت الله شاه آبادی تلمّذ نمود. ظاهراً بخشی از معقول را نیز غیر از درس آیت الله شاه آبادی، از محضر آیت الله میرزا مهدی آشتیانی، مدرس بزرگ حکمت و فلسفه آموخت؛ زیرا روزی در بین سخنانشان فرموند: «ایشان- میزرا مهدی آشتیانی- بخش وجود ذهنی را که می فرمودند، با عباراتی بسیار مغلق و خراباتی بیان می کردند.» که دال بر استفاده ایشان از محضر آن حکیم بزرگ است، اما مدت این کسب فیض مشخص نیست.
ایشان همچنین دروس فقه و اصول را در هجرتی که به سال 1358ق به قم داشت، از محضر بزرگانی چون آیت الله حجت، خوانساری و بروجردی فرا گرفت. مدتی نیز از محضر فقه و اصول امام خمینی(ره) بهره مند شد و البته مراوداتی در بحث اخلاق با امام راحل(ره) نیز داشت.
وی اجازه اجتهاد خود را از بزرگانی چون آیت الله سید ابوالقاسم خویی، آیت الله سید محمد حجت، شیخ عبدالنبی عراقی و آیت الله شاه آبادی دریافت کرد.ایشان از شاگردان آیت الله سید علی حائری، میرزای تنکابنی و شیخ محمد حسین زاهد بود. وی افزون بر زبان عربی، به زبان های فرانسه و انگلیسی هم مسلط بود.
در سال 1373ق که جناب حاج شیخ محمد حسین زاهد تهرانی، معروف به زاهد نفت فروش که در مسجد امین الدوله واقع در بازار وفات کردند، بنا به درخواست اهل مسجد و محل، آیت الله بروجردی، به آیت الله حق شناس دستور دادند تا برای حل مشکلات دینی و رسیدگی به امور شرعی آن مسجد، به تهران عزیمت کنند.
در این زمینه ایشان خود می فرمایند: «مردم به قم آمدند و تقاضای کسی را فرمودند. مرحوم امام خمینی(ره) که آن روز در محضر آقای بروجردی بودند و نسبتشان به حقیر چون پدری به فرزند بود، به من فرمودند شما بروید و از آیت الله بروجردی هم درخواست کردند که ایشان هم حکم کنند. ایشان هم حکم فرمودند. حس کنجکاوی و مقام گستاخی فرزند به پدر باعث شد که عرضه داشتم: آقا چرا خودتان تشریف نمی برید؟ حضرت امام (ره) فرمودند: مردم گفته اند عبدالکریم. (عین عبارت ایشان است) به جدّم اگر می گفتند روح الله من پیشقدم می شدم.»
وی تحصیلات مقدماتی و ادبیات را در محضر آیت الله حاج شیخ محمد رضا تنکابنی فرا گرفت و عرفان را نیز از محضر آیت الله شاه آبادی تلمّذ نمود. ظاهراً بخشی از معقول را نیز غیر از درس آیت الله شاه آبادی، از محضر آیت الله میرزا مهدی آشتیانی، مدرس بزرگ حکمت و فلسفه آموخت؛ زیرا روزی در بین سخنانشان فرموند: «ایشان- میزرا مهدی آشتیانی- بخش وجود ذهنی را که می فرمودند، با عباراتی بسیار مغلق و خراباتی بیان می کردند.» که دال بر استفاده ایشان از محضر آن حکیم بزرگ است، اما مدت این کسب فیض مشخص نیست.
ایشان همچنین دروس فقه و اصول را در هجرتی که به سال 1358ق به قم داشت، از محضر بزرگانی چون آیت الله حجت، خوانساری و بروجردی فرا گرفت. مدتی نیز از محضر فقه و اصول امام خمینی(ره) بهره مند شد و البته مراوداتی در بحث اخلاق با امام راحل(ره) نیز داشت.
وی اجازه اجتهاد خود را از بزرگانی چون آیت الله سید ابوالقاسم خویی، آیت الله سید محمد حجت، شیخ عبدالنبی عراقی و آیت الله شاه آبادی دریافت کرد.ایشان از شاگردان آیت الله سید علی حائری، میرزای تنکابنی و شیخ محمد حسین زاهد بود. وی افزون بر زبان عربی، به زبان های فرانسه و انگلیسی هم مسلط بود.
در سال 1373ق که جناب حاج شیخ محمد حسین زاهد تهرانی، معروف به زاهد نفت فروش که در مسجد امین الدوله واقع در بازار وفات کردند، بنا به درخواست اهل مسجد و محل، آیت الله بروجردی، به آیت الله حق شناس دستور دادند تا برای حل مشکلات دینی و رسیدگی به امور شرعی آن مسجد، به تهران عزیمت کنند.
در این زمینه ایشان خود می فرمایند: «مردم به قم آمدند و تقاضای کسی را فرمودند. مرحوم امام خمینی(ره) که آن روز در محضر آقای بروجردی بودند و نسبتشان به حقیر چون پدری به فرزند بود، به من فرمودند شما بروید و از آیت الله بروجردی هم درخواست کردند که ایشان هم حکم کنند. ایشان هم حکم فرمودند. حس کنجکاوی و مقام گستاخی فرزند به پدر باعث شد که عرضه داشتم: آقا چرا خودتان تشریف نمی برید؟ حضرت امام (ره) فرمودند: مردم گفته اند عبدالکریم. (عین عبارت ایشان است) به جدّم اگر می گفتند روح الله من پیشقدم می شدم.»
wikinoor: حق شناس،_عبدالکریم