حق جنسیتی ( به انگلیسی: right to sexuality ) ، عبارت از حقی است که یک شخص بتواند تمایل جنسی خود را ابراز کند و از این لحاظ هراس از تبعیض نداشته باشد. بصورت خاص، این حق مربوط می شود. به حقوق بشری کسانی که تمایلات متنوع جنسیتی دارند، شامل: زنان همجنس گرا، مردان همجنس گرا، دوجنس گرایان و تراجنسیتی ها ( LGBT ) ، حفاظت از آن حقوق هر چند این مسئله به صورت مساویانه بالای دگرجنس گرایی نیز قابل تطبیق است. حق تمایل جنسی و آزاد بودن از تبعیض در مسئله تمایل جنسی برمبنای حقوق جهانی بشر و ماهیت بیگانه نبودن حقوق بشر بر هیچ کس، شکل گرفته است.
... [مشاهده متن کامل]
به طور صریح، هیچ حقی در قانون بین المللی حقوق بشر راجع به تمایلات جنسی وجود ندارد؛ بلکه این حق در یک تعداد ابزار حقوق بشر بین الملل شامل اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی وجود دارد.
تعریف کردن مفهوم حق جنسی مشکل است، چون مشتمل بر انواع مختلف حقوق از میان چارچوب قانون حقوق بین المللی بشر می باشد.
تمایل جنسیتی در مقدمه اصول یوگیاکارتا به این شکل تعریف شده است «ظرفیت هر شخص برای جذب عمیق عاطفی، عاشقانه و جنسی و داشتن رابطه صمیمانه و جنسی با افرادی از جنس مخالف یا هم جنس یا بیشتر از یک جنس».
آزاد بودن از تبعیض در خصوص تمایل جنسی در اعلامیه جهانی حقوق بشر ( UDHR ) و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی ( ICCPR ) آمده است.
UDHR در ماده ۲ در مورد عدم تبعیض می پردازد، که چنین بیان داشته است:
همه مردم از حقوق و آزادی های که در این اعلامیه آمده است، بدون هیچ نوع تبعیض مانند نژاد، رنگ، جنسیت، لسان، دین، افکار سیاسی یا سایر نظریات، منشأ ملی یا اجتماعی، ملکیت، تولد یا سایر حالات برخوردار خواهند بود. همچنان هیچ نوع تبعیض بر اساس موقف سیاسی، قضائی و بین المللی، کشور یا سرزمین که یک شخص به آن مربوط است نباید روا داشته شود. چه آن کشور مستقل، اتحادیه، خودمختار یا تحت هر نوع محدودیت های حاکمیت داشته باشد.
تمایل جنسی در ماده ۲ تحت «سایر حالات» یا «جنسیت» آمده است.
در ICCPR، ماده ۲ احکام مشابه را برای عدم تبعیض بیان می دارد:
هر یک از طرف های حکومتی میثاق هذا ملزم اند تا به تمام افراد که در آن سرزمین و حوزه قضائی مربوط زندگی می کننند احترام گذاشته و به آنها حقوق شناخته شده در میثاق هذا را، بدون هیچ نوع تبعیض مانند نژاد، رنگ، جنسیت، لسان، دین، افکار سیاسی یا سایر نظریات، منشأ ملی یا اجتماعی، ملکیت، تولد یا سایر حالات، تضمین نماید.
... [مشاهده متن کامل]
به طور صریح، هیچ حقی در قانون بین المللی حقوق بشر راجع به تمایلات جنسی وجود ندارد؛ بلکه این حق در یک تعداد ابزار حقوق بشر بین الملل شامل اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی وجود دارد.
تعریف کردن مفهوم حق جنسی مشکل است، چون مشتمل بر انواع مختلف حقوق از میان چارچوب قانون حقوق بین المللی بشر می باشد.
تمایل جنسیتی در مقدمه اصول یوگیاکارتا به این شکل تعریف شده است «ظرفیت هر شخص برای جذب عمیق عاطفی، عاشقانه و جنسی و داشتن رابطه صمیمانه و جنسی با افرادی از جنس مخالف یا هم جنس یا بیشتر از یک جنس».
آزاد بودن از تبعیض در خصوص تمایل جنسی در اعلامیه جهانی حقوق بشر ( UDHR ) و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی ( ICCPR ) آمده است.
UDHR در ماده ۲ در مورد عدم تبعیض می پردازد، که چنین بیان داشته است:
همه مردم از حقوق و آزادی های که در این اعلامیه آمده است، بدون هیچ نوع تبعیض مانند نژاد، رنگ، جنسیت، لسان، دین، افکار سیاسی یا سایر نظریات، منشأ ملی یا اجتماعی، ملکیت، تولد یا سایر حالات برخوردار خواهند بود. همچنان هیچ نوع تبعیض بر اساس موقف سیاسی، قضائی و بین المللی، کشور یا سرزمین که یک شخص به آن مربوط است نباید روا داشته شود. چه آن کشور مستقل، اتحادیه، خودمختار یا تحت هر نوع محدودیت های حاکمیت داشته باشد.
تمایل جنسی در ماده ۲ تحت «سایر حالات» یا «جنسیت» آمده است.
در ICCPR، ماده ۲ احکام مشابه را برای عدم تبعیض بیان می دارد:
هر یک از طرف های حکومتی میثاق هذا ملزم اند تا به تمام افراد که در آن سرزمین و حوزه قضائی مربوط زندگی می کننند احترام گذاشته و به آنها حقوق شناخته شده در میثاق هذا را، بدون هیچ نوع تبعیض مانند نژاد، رنگ، جنسیت، لسان، دین، افکار سیاسی یا سایر نظریات، منشأ ملی یا اجتماعی، ملکیت، تولد یا سایر حالات، تضمین نماید.
