حق رأی زنان در کانادا. حق رأی زنان در کانادا ( انگلیسی: Women's suffrage in Canada ) در زمان های مختلف در حوزه های قضایی مختلف نسبت به جمعیت های مختلف زنان رخ داده است. حق رأی زنان در سه استان آغاز شد. در سال ۱۹۱۶، زنان در منیتوبا، ساسکاچوان و آلبرتا حق رأی به دست آوردند. دولت فدرال در سال ۱۹۱۷ حق رأی به صورت محدود در زمان جنگ به برخی از زنان اعطا کرد و پس از آن در سال ۱۹۱۸ حق رأی کامل را مانند مردان اعطا کرد، یعنی نژادها و شرایط خاص از رأی دهی در انتخابات فدرال قبل از سال ۱۹۶۰ حذف شدند. [ ۱]
تا پایان سال ۱۹۲۲، تمام استان های کانادا، به جز کبک، به زنان سفیدپوست و سیاه پوست حق رأی کامل داده بودند، با این حال زنان آسیایی و بومی هنوز نمی توانستند رأی دهند. [ ۲] در نیوفاندلند، که در آن زمان یک قلمرو جداگانه بود، زنان در سال ۱۹۲۵ به جز زنان آسیایی و بومی حق رأی به دست آوردند. [ ۳] زنان در کبک، که آسیایی و بومی نبودند، [ ۴] تا سال ۱۹۴۰ حق رأی کامل به دست نیاوردند[ ۵]
حق رأی انتخابات شهرداری در سال ۱۸۸۴ به بیوه های صاحب دارایی و دوتابعیتی در استان های کبک و انتاریو به دست آمد. در سال ۱۸۸۶، در استان نیوبرانزویک، به تمام زنان صاحب دارایی، به جز زنانی که شوهرانشان رأی دهنده بودند حق رأی داده شد. در نوا اسکوشیا، در سال ۱۸۸۶; و در جزیره پرنس ادوارد، در سال ۱۸۸۸، به بیوه های صاحب دارایی و اسپینسترها حق رأی داده شد. [ ۶]
زنان آسیایی ( و مردان ) تا پس از جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۸ حق رأی نداشتند، زنان اینوئیت ( en:Inuit women ) تا سال ۱۹۵۰ حق رأی نداشتند، و تا سال ۱۹۶۰ بود که حق رأی ( در انتخابات فدرال ) به تمام زنان تعمیم داده شد. در سال ۱۹۹۳ به زنان زندانی ( و مردان ) که مدت محکومیتشان کمتر از دو سال بود، حق رأی داده شد، و زنان ( و مردان ) زندانی که محکومیت های طولانی تری را سپری می کردند، در سال ۲۰۰۲ حق رأی دادند. [ ۷]
علت حق رأی زنان در سال ۱۸۷۶، زمانی که امیلی استو برای طبابت به تورنتو آمد، آغاز شد. [ ۸] او اولین و برای سال ها تنها پزشک زن در کانادا بود. استو، که به شدت به تمام مسائل مربوط به زنان علاقه مند بود، بلافاصله به عنوان یک سخنران در مورد موضوعاتی که تا حدودی جدید بود، در برابر عموم حاضر شد، «حوزه زنان» و «زنان در حرفه ها» موضوعات او بودند. او نه تنها در تورنتو، بلکه تحت نظارت مؤسسات مختلف در اتاوا، ویتبی و برادفورد سخنرانی کرد. پس از شرکت در جلسه انجمن آمریکایی برای پیشرفت زنان، در کلیولند در سال ۱۸۷۷، و ملاقات با بسیاری از زنان ایالات متحده، استو، پس از بازگشت به خانه، احساس کرد که زمان تشکیل اتحادیه ای مشابه در میان زنان کانادایی فرا رسیده است. با صحبت کردن با دوستش، هلن آرچیبالد، تصمیم گرفتند که انجمن حق رأی سیاسی نیست ایجاد کنند، اما در نوامبر ۱۸۷۷ چیزی را به نام «کلوب ادبی زنان تورنتو» سازمان دادند. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتا پایان سال ۱۹۲۲، تمام استان های کانادا، به جز کبک، به زنان سفیدپوست و سیاه پوست حق رأی کامل داده بودند، با این حال زنان آسیایی و بومی هنوز نمی توانستند رأی دهند. [ ۲] در نیوفاندلند، که در آن زمان یک قلمرو جداگانه بود، زنان در سال ۱۹۲۵ به جز زنان آسیایی و بومی حق رأی به دست آوردند. [ ۳] زنان در کبک، که آسیایی و بومی نبودند، [ ۴] تا سال ۱۹۴۰ حق رأی کامل به دست نیاوردند[ ۵]
حق رأی انتخابات شهرداری در سال ۱۸۸۴ به بیوه های صاحب دارایی و دوتابعیتی در استان های کبک و انتاریو به دست آمد. در سال ۱۸۸۶، در استان نیوبرانزویک، به تمام زنان صاحب دارایی، به جز زنانی که شوهرانشان رأی دهنده بودند حق رأی داده شد. در نوا اسکوشیا، در سال ۱۸۸۶; و در جزیره پرنس ادوارد، در سال ۱۸۸۸، به بیوه های صاحب دارایی و اسپینسترها حق رأی داده شد. [ ۶]
زنان آسیایی ( و مردان ) تا پس از جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۸ حق رأی نداشتند، زنان اینوئیت ( en:Inuit women ) تا سال ۱۹۵۰ حق رأی نداشتند، و تا سال ۱۹۶۰ بود که حق رأی ( در انتخابات فدرال ) به تمام زنان تعمیم داده شد. در سال ۱۹۹۳ به زنان زندانی ( و مردان ) که مدت محکومیتشان کمتر از دو سال بود، حق رأی داده شد، و زنان ( و مردان ) زندانی که محکومیت های طولانی تری را سپری می کردند، در سال ۲۰۰۲ حق رأی دادند. [ ۷]
علت حق رأی زنان در سال ۱۸۷۶، زمانی که امیلی استو برای طبابت به تورنتو آمد، آغاز شد. [ ۸] او اولین و برای سال ها تنها پزشک زن در کانادا بود. استو، که به شدت به تمام مسائل مربوط به زنان علاقه مند بود، بلافاصله به عنوان یک سخنران در مورد موضوعاتی که تا حدودی جدید بود، در برابر عموم حاضر شد، «حوزه زنان» و «زنان در حرفه ها» موضوعات او بودند. او نه تنها در تورنتو، بلکه تحت نظارت مؤسسات مختلف در اتاوا، ویتبی و برادفورد سخنرانی کرد. پس از شرکت در جلسه انجمن آمریکایی برای پیشرفت زنان، در کلیولند در سال ۱۸۷۷، و ملاقات با بسیاری از زنان ایالات متحده، استو، پس از بازگشت به خانه، احساس کرد که زمان تشکیل اتحادیه ای مشابه در میان زنان کانادایی فرا رسیده است. با صحبت کردن با دوستش، هلن آرچیبالد، تصمیم گرفتند که انجمن حق رأی سیاسی نیست ایجاد کنند، اما در نوامبر ۱۸۷۷ چیزی را به نام «کلوب ادبی زنان تورنتو» سازمان دادند. [ ۹]
wiki: حق رأی زنان در کانادا