حق دار

/haqdAr/

مترادف حق دار: ذیحق، محق، حق ور، حق مند، سزاوار، مستحق

متضاد حق دار: نامستحق

برابر پارسی: هودهمند

لغت نامه دهخدا

حق دار. [ ح َ ] ( نف مرکب ) صاحب حق. محق. مستحق.
- امثال :
حق به حقدار می رسد.

۱. دارای حق، کسی که حق با اوست.
۲. آن که چیزی را به حق متصرف است.

حق به جانب ، برحق