حق بشری دسترسی به آب و پساب زدایی. حق بشری دسترسی به آب و پساب زدایی ( به انگلیسی: Human Right to Water and Sanitation ) ( HRWS ) اصلی است که تصدیق می کند آب آشامیدنی پاک و بهداشت در زندگی هر شخص ضروری است. [ ۱] این حق توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۲۸ ژوئیه ۲۰۱۰ میلادی به عنوان یک حق بشری به رسمیت شناخته شد. [ ۲]
حق HRWS از طریق معاهدات، اعلامیه ها و سایر معیارهای حقوق بشری به عنوان قانون بین المللی به رسمیت شناخته شده است. برخی از مفسرین حق بشری آب را فراتر از قطعنامه مجمع عمومی، از ماده ۱۱٫۱ میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ( ICESCR ) مشتق کرده و آن را تحت قانون بین المللی لازم الاجرا ساخته اند. سایر معاهدات که به صورت روشن HRWS را برسمیت می شناسند شامل کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان ( CEDAW ) و کنوانسیون ۱۹۸۹ پیمان نامه حقوق کودک ( CRC ) ، می باشند. اولین قطعنامه ها در مورد HRWS توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد و شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در ۲۰۱۰ میلادی تأیید گردید. [ ۳] از آن جایی که عدم رعایت بهداشت باعث کاهش کیفیت آب می شود، آن ها تأیید کردند که یک حق بشری بهداشت در رابطه با حق بشری آب وجود دارد، بنابر این مباحثات بعدی با تأکید بالای هردو حق ادامه یافت. در جولای ۲۰۱۰، قطعنامه ۶۴/۲۹۲ مجمع عمومی سازمان ملل متحد، حق بشری دریافت آب امن، ارزان، پاک و قابل دسترس و خدمات بهداشت را تأیید کرد. [ ۴] در جریان همان مجمع عمومی، پذیرفته شد که برای درک لذت زندگی و برخورداری از حقوق بشری، آب آشامیدنی امن، پاک و بهداشت به عنوان یک حق بشری تأیید شده است. [ ۵] پذیرش دسترسی به آب آشامیدنی امن، پاک و بهداشت به عنوان حق آزاد بشری در قطعنامه ( ۶۴/۲۹۲ ) مجمع عمومی باعث می شود تا در سطح جهانی دولت ها بالای آن کنترل داشته باشند. داشتن یک زندگی بارور و سالم زمانی میسر می شود که به صورت گسترده اهمیت دسترسی به آب قابل اطمینان، پاک و خدمات بهداشت برسمیت شناخته شود. [ ۶] [ ۷] [ ۸]
یک قطعنامه تجدید نظر شده سازمان ملل در ۲۰۱۵ میلادی مشخص کرد که این دو حق از هم جدا ولی مساوی اند. [ ۹]
واضح ترین تعریف حق بشری آب توسط کمیته حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی سازمان ملل در ملاحظات کلی ۱۵، پیش نویس شده در ۲۰۰۲ میلادی صادر شده است. [ ۱۰] این تعریف یک تعبیر بدون الزام قانونی است که بر اساس آن دسترسی به آب یک شرط برای برخورداری از حق داشتن وضعیتی مناسب برای زندگی بوده و با حق رسیدن به بلندترین معیارهای سلامت گره خورده است، بنابراین یک حق بشری می باشد. این تعریف بیان می کند: «حق بشری دسترسی به آب همه را مستحق می داند تا برای استفاده شخصی و برای خانه آب کافی، امن، قابل قبول، قابل دسترس و مقرون به صرفه داشته باشند». [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحق HRWS از طریق معاهدات، اعلامیه ها و سایر معیارهای حقوق بشری به عنوان قانون بین المللی به رسمیت شناخته شده است. برخی از مفسرین حق بشری آب را فراتر از قطعنامه مجمع عمومی، از ماده ۱۱٫۱ میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ( ICESCR ) مشتق کرده و آن را تحت قانون بین المللی لازم الاجرا ساخته اند. سایر معاهدات که به صورت روشن HRWS را برسمیت می شناسند شامل کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان ( CEDAW ) و کنوانسیون ۱۹۸۹ پیمان نامه حقوق کودک ( CRC ) ، می باشند. اولین قطعنامه ها در مورد HRWS توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد و شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در ۲۰۱۰ میلادی تأیید گردید. [ ۳] از آن جایی که عدم رعایت بهداشت باعث کاهش کیفیت آب می شود، آن ها تأیید کردند که یک حق بشری بهداشت در رابطه با حق بشری آب وجود دارد، بنابر این مباحثات بعدی با تأکید بالای هردو حق ادامه یافت. در جولای ۲۰۱۰، قطعنامه ۶۴/۲۹۲ مجمع عمومی سازمان ملل متحد، حق بشری دریافت آب امن، ارزان، پاک و قابل دسترس و خدمات بهداشت را تأیید کرد. [ ۴] در جریان همان مجمع عمومی، پذیرفته شد که برای درک لذت زندگی و برخورداری از حقوق بشری، آب آشامیدنی امن، پاک و بهداشت به عنوان یک حق بشری تأیید شده است. [ ۵] پذیرش دسترسی به آب آشامیدنی امن، پاک و بهداشت به عنوان حق آزاد بشری در قطعنامه ( ۶۴/۲۹۲ ) مجمع عمومی باعث می شود تا در سطح جهانی دولت ها بالای آن کنترل داشته باشند. داشتن یک زندگی بارور و سالم زمانی میسر می شود که به صورت گسترده اهمیت دسترسی به آب قابل اطمینان، پاک و خدمات بهداشت برسمیت شناخته شود. [ ۶] [ ۷] [ ۸]
یک قطعنامه تجدید نظر شده سازمان ملل در ۲۰۱۵ میلادی مشخص کرد که این دو حق از هم جدا ولی مساوی اند. [ ۹]
واضح ترین تعریف حق بشری آب توسط کمیته حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی سازمان ملل در ملاحظات کلی ۱۵، پیش نویس شده در ۲۰۰۲ میلادی صادر شده است. [ ۱۰] این تعریف یک تعبیر بدون الزام قانونی است که بر اساس آن دسترسی به آب یک شرط برای برخورداری از حق داشتن وضعیتی مناسب برای زندگی بوده و با حق رسیدن به بلندترین معیارهای سلامت گره خورده است، بنابراین یک حق بشری می باشد. این تعریف بیان می کند: «حق بشری دسترسی به آب همه را مستحق می داند تا برای استفاده شخصی و برای خانه آب کافی، امن، قابل قبول، قابل دسترس و مقرون به صرفه داشته باشند». [ ۹]
