حفیه

لغت نامه دهخدا

( حفیة ) حفیة. [ ح ِ ی َ ] ( ع مص ) حفوة. برهنه پای شدن. برهنه پائی. پابرهنگی. || سودگی پای آدمی و سپل شتر و سم ستور. سوده شدن پای و سپل و سم. ( اقرب الموارد ). رجوع به حفوة شود.

حفیة. [ ح َ فی ی َ ] ( ع ص ) تأنیث حَفی . ( اقرب الموارد ). رجوع به حفی شود.

پیشنهاد کاربران

حفیه به معنی زیبای مخفی میباشد هم ردیف و هم طراز اسم حقی که پوشیده است میباشد . حفی به معنای زیبای پوشیده میباشد که در هیچ لفظ نامه ای یافت نمیشود فقط این علوم نزد اهل بیت پیغمبر میباشد .

بپرس