حفول
لغت نامه دهخدا
حفول. [ ح َ ] ( ع ص ) ( نعت فاعلی ) ناقة حفول ؛ ناقه بسیار شیر در پستان. ( از اقرب الموارد ).
حفول. [ ح َ وَ ] ( ع اِ ) درختی است مانند درخت انار ثمر آن مانندآلو و تلخ باشد و آنرا خورند. ( از اقرب الموارد ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید