حفن
لغت نامه دهخدا
حفن. [ ح َ ف َ ] ( ع مص ) قدم برگردانیدن گاه رفتن که خاک برانگیزد. وقت رفتن هر دو پا برگشتن چنانکه گرد برخیزد به سبب آن. ( منتهی الارب ).
حفن. [ ح َ ] ( ع مص ) دادن چیزی اندک یا یک مشت کسی را. ( منتهی الارب ). چیزی کسی را اندک دادن. ( تاج المصادر بیهقی ). کسی را چیزی اندک دادن. ( دهار ). اندک چیز دادن. ( منتخب ). || به مشت گرفتن چیزی.
- حفن شی ؛ کف مال کردن. گرفتن آن را بدو دست.
حفن. [ ح َ ] ( اِخ ) قریه ای است به صعید مصر. و بعضی گفته اند ناحیتی باشد از نواحی مصر. ( منتهی الارب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید