حفلج

لغت نامه دهخدا

حفلج. [ ح َ ف َل ْ ل َ ] ( ع ص ، اِ ) شتر ریزه. ( منتهی الارب ). ج ، حفالج. || آنکه رانهایش از یکدیگر دور باشد. ( مهذب الاسماء ). آنکه پیش پایها نزدیک نهد و پاشنه ها دور. ( منتهی الارب ).

حفلج. [ ح َ ل َ] ( ع ص ) آنکه بدن بجنباند در رفتن. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس