حفره تاج خورشیدی ( انگلیسی: Coronal hole ) ناحیه ای موقتی از پلاسمای نسبتاً خنک و کم تراکم در تاج خورشیدی است که در آن میدان مغناطیسی خورشید به عنوان یک میدان باز به فضای بین سیاره ای گسترش می یابد. [ ۱] در مقایسه با میدان مغناطیسی بسته معمولی تاج، که بین نواحی با قطبیت مغناطیسی مخالف قوس می دهد، میدان مغناطیسی باز یک حفره تاجی به باد خورشیدی اجازه می دهد تا با سرعت بسیار بیشتری به فضا بگریزد. این منجر به کاهش دما و چگالی پلاسما در محل یک حفره تاجی و همچنین افزایش سرعت متوسط باد خورشیدی اندازه گیری شده در فضای بین سیاره ای می شود. [ ۲] اگر جریان های بادهای خورشیدی پرسرعت از حفره های تاجی با زمین برخورد کنند، می توانند نمایش های بزرگی از شفق های قطبی ایجاد کنند. نزدیک به کمینه خورشیدی، زمانی که فعالیت هایی مانند پرتاب جرم تاجی کمتر است، چنین جریان هایی عامل اصلی طوفان های ژئومغناطیسی و شفق های قطبی مرتبط هستند. [ ۳]
در دهه ۱۹۶۰، حفره های تاجی روی تصاویر پرتو ایکس که توسط موشک ژرفاسنج و رصد در طول موج های رادیویی توسط تلسکوپ رادیویی کریس کراس سیدنی گرفته شده بود، ظاهر شد. در آن زمان، آنچه آنها بودند نامشخص بود. ماهیت واقعی آنها در دهه ۱۹۷۰ شناسایی شد، زمانی که تلسکوپ پرتو ایکس در مأموریت اسکای لب بر فراز جو زمین به پرواز درآمدند تا ساختار تاج را آشکار کنند. [ ۲] [ ۴]
اندازه حفره تاج و جمعیت با چرخه خورشیدی مطابقت دارد. همان طور که خورشید به سمت بیشینه خورشیدی حرکت می کند، سوراخ های تاجی به قطب های خورشید نزدیک تر و نزدیک تر می شوند. [ ۴] در طول بیشینه خورشیدی، تعداد حفره های تاجی کاهش می یابد تا زمانی که میدان های مغناطیسی روی خورشید معکوس شوند. پس از آن، حفره های تاجی جدید در نزدیکی قطب های جدید ظاهر می شوند. حفره های تاجی سپس در اندازه و تعداد افزایش می یابند و با حرکت خورشید دوباره به سمت کمینه خورشیدی، از قطب ها دورتر می شوند. [ ۵]
حفره های تاجی معمولاً باد خورشیدی را با سرعتی حدود دو برابر میانگین تخلیه می کنند. [ ۴] شناخته شده است که باد خورشیدی در حال فرار در امتداد خطوط میدان مغناطیسی باز حرکت می کند که از ناحیه حفره تاجی عبور می کند. [ ۵] از آنجایی که حفره های تاجی مناطقی در تاج خورشید هستند که چگالی و دمای بسیار کمتری نسبت به اکثر تاج ها دارند، این نواحی بسیار نازک هستند که به باد خورشیدی کمک می کند، زیرا ذرات درون فام سپهر به راحتی می توانند از بین بروند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر دهه ۱۹۶۰، حفره های تاجی روی تصاویر پرتو ایکس که توسط موشک ژرفاسنج و رصد در طول موج های رادیویی توسط تلسکوپ رادیویی کریس کراس سیدنی گرفته شده بود، ظاهر شد. در آن زمان، آنچه آنها بودند نامشخص بود. ماهیت واقعی آنها در دهه ۱۹۷۰ شناسایی شد، زمانی که تلسکوپ پرتو ایکس در مأموریت اسکای لب بر فراز جو زمین به پرواز درآمدند تا ساختار تاج را آشکار کنند. [ ۲] [ ۴]
اندازه حفره تاج و جمعیت با چرخه خورشیدی مطابقت دارد. همان طور که خورشید به سمت بیشینه خورشیدی حرکت می کند، سوراخ های تاجی به قطب های خورشید نزدیک تر و نزدیک تر می شوند. [ ۴] در طول بیشینه خورشیدی، تعداد حفره های تاجی کاهش می یابد تا زمانی که میدان های مغناطیسی روی خورشید معکوس شوند. پس از آن، حفره های تاجی جدید در نزدیکی قطب های جدید ظاهر می شوند. حفره های تاجی سپس در اندازه و تعداد افزایش می یابند و با حرکت خورشید دوباره به سمت کمینه خورشیدی، از قطب ها دورتر می شوند. [ ۵]
حفره های تاجی معمولاً باد خورشیدی را با سرعتی حدود دو برابر میانگین تخلیه می کنند. [ ۴] شناخته شده است که باد خورشیدی در حال فرار در امتداد خطوط میدان مغناطیسی باز حرکت می کند که از ناحیه حفره تاجی عبور می کند. [ ۵] از آنجایی که حفره های تاجی مناطقی در تاج خورشید هستند که چگالی و دمای بسیار کمتری نسبت به اکثر تاج ها دارند، این نواحی بسیار نازک هستند که به باد خورشیدی کمک می کند، زیرا ذرات درون فام سپهر به راحتی می توانند از بین بروند.
wiki: حفره تاج خورشیدی