حفار

/haffAr/
مترادف حفار: حافر، حفرکن، کننده، قبرکن، گورکن
معنی انگلیسی:
digger, excavator

لغت نامه دهخدا

حفار. [ ح َف ْ فا ] ( ع ص ) آنکه زمین را کند. چاه کن. مقنی. ( منتهی الارب ). || گورکن. قبرکن. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). منسوب بحفر یعنی گورکن. ( الانساب ). ج ، حفارون. || آنکه اراضی بناهای منخسفه یا مخروبه قدیم را کند برای یافتن عتیقه ها. تیله کن.
حفار. [ ح َ ] ( ع اِ ) چوبی که آنرا خمانیده و در وسط سوراخ کرده میان خانه [ چادر خیمه ] تعبیه کنند و درسوراخ آن ستون میانه قائم گردانند. ( منتهی الارب ).
حفار. [ ] ( اِ ) ظاهراً مرغی است و آنرا بلهجه طبری وکا گویند :
کبک و حفار هست کوک و وکا.
( نصاب طبری ).
حفار. [ ح ُ ] ( اِخ ) نام موضعی میان یمن و تهامة.

فرهنگ فارسی

کسی که کارش کندن مین وکاوش کردن درزمین است
( صفت ) ۱ - کسی که پیشه اش کندن زمین و کاوش کردن آنست . ۲ - گور کن قبر کن . ۳ - باستان شناسی که باری اشیائ عتیقه زمین را حفر کند : (( هیات حفاران فرانسوی در شوش بکار مشغول شدند . ) )
نام موضعی است میان یمن و تهامه

فرهنگ معین

(حَ فّ ) [ ع . ] (ص . ) ۱ - کسی که پیشه اش کندن زمین و کاوش کردن آن است . ۲ - گورکن ، قبرکن . ۳ - باستان شناسی که برای به دست آوردن اشیا عتیقه زمین را حرف کند.

فرهنگ عمید

۱. کسی که کارش کندن زمین و کاوش کردن در زمین است.
۲. گورکن.

واژه نامه بختیاریکا

تیفکِنا؛ هُقُره؛ کَنا

مترادف ها

digger (اسم)
حفار، حفر کننده، الت حفاری
swot (اسم)
حفار، حفر کننده، کارگر زحمتکش
fossorial (صفت)
حفار، کاونده، نقب زن، درخور نقب زنی

پیشنهاد کاربران

بپرس