حظیری

لغت نامه دهخدا

حظیری. [ ح َ ] ( اِخ ) وراق. سعدبن علی بن قاسم ، مکنی به ابوالمعالی انصاری بغدادی ملقب به دلال الکتب. ادیب و فاضل و شاعر بود. تألیفاتی دارد. او راست : 1- زینةالدهر و عصرة اهل العصر.در لطائف شعرای عصر. 2- لمح الملح. 3- دیوان شعر. وی در 15 صفر سال 568 هَ. ق. در بغداد درگذشت. ( معجم الادباء چ مطبعه دارالمأمون مصر ج 11 ص 194، 197 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس