حظول

لغت نامه دهخدا

حظول. [ ح َ ]( ع ص ) حظال. حَظِل. مقتر. آنکه بر اهل و عیال بنفقه شمار کند. ( منتهی الارب ). رجوع به حظل و حظال شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس