حظوظ
لغت نامه دهخدا
- حظوظ خمسه ؛ ( اصطلاح احکامیان از منجمین ) عبارت از خانه [ بیت ] و شرف و مثلثه و حد و وجه. و صاحب کشاف اصطلاحات الفنون گوید: کما یذکر فی لفظ الایصال. فی فصل اللام من باب الواو، هی بیت الکوکب ثم شرفه ثم المثلثة ثم الحد، ثم الوجه.
- حظوظ نفس ؛ ( عندالصوفیه ) مازادفی الحقوق کما سیجی ٔ.
فرهنگ فارسی
( اسم ) جمع حظ ۱ - بهره ها برخورداریها . ۲ - خوشیها . ۳ - بدبختیها.
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
حلاوت نفسانی.
بهره مندی از لذن نفس
بهره مندی از لذن نفس
لذت بردن
بقایای لذت های نفسانی