حظظ

لغت نامه دهخدا

حظظ. [ ح ُ ظُ / ظَ ] ( ع اِ ) صمغی مانند صبر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۷(بار)

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید