حظال

لغت نامه دهخدا

حظال. [ ح َظْ ظا ] ( ع ص ) حظل. مقتر. آنکه بر اهل و عیال نفقه شمار کند. ( منتهی الارب ). الذی یحاسب اهله بماینفق علیهم. ( مهذب الاسماء ). حظول. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آنکه تنگ گیرد برکسان خویش در نفقه. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس