حُطَیئه ( ـ ۵۹/۳۰ق)
(شهرت جَروَل بن اوس الحُطیئه) شاعر عرب مخضرم. از قبیلۀ قَیس و شاعری بی خانمان و اخاذ بود. به روایتی او را راوی شعر زُهَیر، و به قول برخی از صاحب نظران راوی کعب بن زُهَیر دانسته اند. شعر حطیئه را هُدبه بن خَشَرم روایت می کرد. عده ای نیز، به غلط، فرزدق را راوی شعر حطیئه شمرده اند. وی در جنگ های رَدّه حضور داشت و ابوبکر را ناسزا می گفت. هتاکی او علیه زِبِرقان بن بدر، حاکم مدینه، و دوستاری بَغیض بن عمرو، سبب شد تا عمر بن خطاب وی را محبوس کند. اگر مدیحۀ برجای مانده در ستایش سعید بن عاص از آن او باشد، وفاتش بعد از ۴۱ق بوده است. شعر حطیئه رنگ سیاسی دارد، ولی در دیوانش مدح افزون تر از ذم است. مدایحش به شیوۀ زُهَیر و اوس بن حَجَر است. در غزل از عشق جسمانی و کامجویی سخن می گوید، و قصایدش متعارف است. گُلدزیهر و سِزگین دیوان او را تصحیح کرده و بر آن حاشیه نوشته اند.
(شهرت جَروَل بن اوس الحُطیئه) شاعر عرب مخضرم. از قبیلۀ قَیس و شاعری بی خانمان و اخاذ بود. به روایتی او را راوی شعر زُهَیر، و به قول برخی از صاحب نظران راوی کعب بن زُهَیر دانسته اند. شعر حطیئه را هُدبه بن خَشَرم روایت می کرد. عده ای نیز، به غلط، فرزدق را راوی شعر حطیئه شمرده اند. وی در جنگ های رَدّه حضور داشت و ابوبکر را ناسزا می گفت. هتاکی او علیه زِبِرقان بن بدر، حاکم مدینه، و دوستاری بَغیض بن عمرو، سبب شد تا عمر بن خطاب وی را محبوس کند. اگر مدیحۀ برجای مانده در ستایش سعید بن عاص از آن او باشد، وفاتش بعد از ۴۱ق بوده است. شعر حطیئه رنگ سیاسی دارد، ولی در دیوانش مدح افزون تر از ذم است. مدایحش به شیوۀ زُهَیر و اوس بن حَجَر است. در غزل از عشق جسمانی و کامجویی سخن می گوید، و قصایدش متعارف است. گُلدزیهر و سِزگین دیوان او را تصحیح کرده و بر آن حاشیه نوشته اند.
wikijoo: حطییه