حضین

لغت نامه دهخدا

حضین. [ ح ُ ض َ ] ( اِخ ) ابن منذر رقاشی بن حرث بن وعله بن المجالدبن یثربی بن ریان بن حرث بن ملک بن شیبان بن قرهل. یکی از بنی رقاش ، مکنی به ابی ساسان. تابعی و شاعر است. بعضی کنیت او را ابوالیقظان گفته اند و برخی گویند ابوساسان لقب اوست و کنیت او ابومحمد است. او از علی ( ع ) و عثمان روایت کند و او یکی از امراء جیش امیرالمؤمنین ( ع ) بود و به روز صفین علم جیش به دست وی بود. و قطعه ذیل او راست :
وسمیت غیاظاًولست بغائظ
عدواً ولکن الصدیق تغیظ
عدوک مسرور و ذوالود بالذی
یری منک من غیظ علیک کظیظ.
وفات او به سال 97 هَ. ق. بوده. و رجوع به فهارس 1 و 3 و 4 و 5 و 6 و 7 از عقدالفرید شود.

فرهنگ فارسی

ابن منذر رقاشی ابن حرث ابن وعله ابن المجاهد ابن یثربی ابن ریان ابن حرث ابن ملک ابن شیبان ابن فرهل یکی از بنی رقاش تابعی و شاعر است

پیشنهاد کاربران

بپرس