[ویکی اهل البیت] حضرت هود علیه السلام از انبیاء الهی است که وظیفه هدایت قوم عاد را برعهده داشت. قوم عاد در شهرنشینی و تمدن، پیشرفت زیادی کرده بودند.آنها هود را متهم ساختند که به خاطر ناسزاگوئی به خدایان آنها دچار سبک مغزی شده است و به مقابله و انکار وی پرداختند و از او درخواست کردند که عذابی را که به آنان وعده می دهد نازل کند. پس خداوند عذابش را نازل کرد و همگی آنها بوسیله گردباد غضب الهی به هلاکت رسیدند.
ابن بابویه رحمه الله گفته است: آن حضرت را برای این هود گفتند که هدایت یافت در میان قوم خود به امری که آنها از آن گمراه بودند.
نسب او هود بن عبدالله بن ریاح بن جلوث بن عاد بن عوص بن ارم بن سام بن نوح می باشد. و بعضی گفته اند: اسم هود عابر است و پسر شالخ پسر ارفخشد پسر سام پسر نوح است.
هود از پیامبرانی است که نام او در قرآن ده بار آمده و یک سوره به نام او نامیده شده است.
قرآن کریم درباره قوم عاد که هود برای هدایت آنها به آن قوم رفته بود گفته که قوم عاد در وادی یا صحرای احقاف سکونت داشته اند. (سوره احقاف، آیه 21) و این سرزمین وادیی است بین عمان و أرض مهره تا حضرموت و احقاف به معنای شنهای روان می باشد. آنها از ذریه کسانی بودند که به همراه حضرت نوح از طوفان نجات یافته بودند و دارای جثه هایی قوی و بزرگ و بلند بودند. (سوره اعراف، آیه 69 و سوره سجده آیه 15 و سوره شعراء آیه 130)
این قوم در شهرنشینی و تمدن، پیشرفت زیادی کرده بودند. آنها سرزمین هایی آباد و زمین هایی حاصلخیز که دارای باغها و نخلستان ها و زراعت های زیادی بود؛ داشتند و دارای احترام و مقام زیادی بودند. در این موقعیت، خداوند برادرشان هود را در میان آنها برانگیخت تا آنها را به حق و پرستش خدای یگانه دعوت کند و از پرستش بت بازدارد تا به عدل و احسان با هم رفتار کنند. (سوره شعراء، آیه 130)
هود علیه السلام بسیار آنها را موعظه و نصیحت کرد و راه راست را به آنها نشان داد و هر گونه عذر و بهانه ای را از آنان گرفت؛ اما از پذیرش حق ابا کردند و به مقابله و انکار وی پرداختند و جز عده بسیار کمی به وی ایمان نیاوردند و اکثریت آنها بر انکار و دشمنی اصرار ورزیدند و به او نسبت دیوانگی و سفاهت دادند و از او درخواست کردند که عذابی را که به آنان وعده می دهد؛ نازل کند. پس خداوند عذابش را نازل کرد و بادی به سوی آنها فرستاد که هر چیزی را که در جلوی آن قرار می گرفت به خاکستر تبدیل می کرد. (سوره الذاریات، آیه 43)
و مردم را به صورت نخل های سوخته درمی آورد. (سوره قمر، آیه 20) تندباد سرکش و هلاک کننده، هفت شبانه روز به طور دائم بر آنها مسلط بود و آن قوم به صورت تنه پوسیده و تو خالی درختان خرما بر زمین می افتادند. (سوره الحاقة، آیه 7)
ابن بابویه رحمه الله گفته است: آن حضرت را برای این هود گفتند که هدایت یافت در میان قوم خود به امری که آنها از آن گمراه بودند.
نسب او هود بن عبدالله بن ریاح بن جلوث بن عاد بن عوص بن ارم بن سام بن نوح می باشد. و بعضی گفته اند: اسم هود عابر است و پسر شالخ پسر ارفخشد پسر سام پسر نوح است.
هود از پیامبرانی است که نام او در قرآن ده بار آمده و یک سوره به نام او نامیده شده است.
قرآن کریم درباره قوم عاد که هود برای هدایت آنها به آن قوم رفته بود گفته که قوم عاد در وادی یا صحرای احقاف سکونت داشته اند. (سوره احقاف، آیه 21) و این سرزمین وادیی است بین عمان و أرض مهره تا حضرموت و احقاف به معنای شنهای روان می باشد. آنها از ذریه کسانی بودند که به همراه حضرت نوح از طوفان نجات یافته بودند و دارای جثه هایی قوی و بزرگ و بلند بودند. (سوره اعراف، آیه 69 و سوره سجده آیه 15 و سوره شعراء آیه 130)
این قوم در شهرنشینی و تمدن، پیشرفت زیادی کرده بودند. آنها سرزمین هایی آباد و زمین هایی حاصلخیز که دارای باغها و نخلستان ها و زراعت های زیادی بود؛ داشتند و دارای احترام و مقام زیادی بودند. در این موقعیت، خداوند برادرشان هود را در میان آنها برانگیخت تا آنها را به حق و پرستش خدای یگانه دعوت کند و از پرستش بت بازدارد تا به عدل و احسان با هم رفتار کنند. (سوره شعراء، آیه 130)
هود علیه السلام بسیار آنها را موعظه و نصیحت کرد و راه راست را به آنها نشان داد و هر گونه عذر و بهانه ای را از آنان گرفت؛ اما از پذیرش حق ابا کردند و به مقابله و انکار وی پرداختند و جز عده بسیار کمی به وی ایمان نیاوردند و اکثریت آنها بر انکار و دشمنی اصرار ورزیدند و به او نسبت دیوانگی و سفاهت دادند و از او درخواست کردند که عذابی را که به آنان وعده می دهد؛ نازل کند. پس خداوند عذابش را نازل کرد و بادی به سوی آنها فرستاد که هر چیزی را که در جلوی آن قرار می گرفت به خاکستر تبدیل می کرد. (سوره الذاریات، آیه 43)
و مردم را به صورت نخل های سوخته درمی آورد. (سوره قمر، آیه 20) تندباد سرکش و هلاک کننده، هفت شبانه روز به طور دائم بر آنها مسلط بود و آن قوم به صورت تنه پوسیده و تو خالی درختان خرما بر زمین می افتادند. (سوره الحاقة، آیه 7)
wikiahlb: حضرت_هود_علیه_السلام