حضرت ایوب

[ویکی فقه] اَیوب ، پیامبری از ذریه اسحاق نبی که صبر و بردباری او در مقابل بلایا شهرت بسیار دارد و در قرآن کریم نیز با همین صفت ستوده شده است .
نام ایوب ۴ بار در قرآن کریم ذکر شده ، و در این آیات از دعای ایوب و اقرار به رحمت الهی نزد پروردگار و اجابت آن از جانب باری تعالی ، بازگرداندن خاندان ایوب به وی به خواست خداوند، امر آفریدگار در عمل به سوگند و یادکرد شکیبایی او سخن رفته است . دانسته های ما از داستان ایوب نبی که مبتنی بر روایات و تفاسیر اسلامی و مقایسه آن ها با روایت عهد عتیق است ، نشان می دهد که در قرآن کریم تنها بخشی از زندگی این پیامبر موردتوجه بوده است . از سوی دیگر به نظر می رسد طرح داستان در قرآن کریم که به ویژه در دو سوره مکی انبیاء و ص یاد شده ، نشان از آگاهی مکیان از داستان ایوب دارد و این پیش آگاهی ، نیاز به بیان مشروح داستان را از میان برداشته است . با توجه به وجود نام ایوب در انساب عرب پیش از اسلام ، باید گفت که ورود نام ایوب به میان اعراب بی گمان همراه با قصص او و بار فرهنگی آن صورت گرفته است .
حضرت ایوب در روایات
برپایه روایات اسلامی که بیشتر آن ها منقول از وهب بن منبه و کعب الاحبار است ، ایوب در سرزمین شام در محلی به نام بَثنَه می زیست و پس از بالغ بن بعور (شاید بلعم بن باعور ) بر بنی اسرائیل ریاست یافت . آن حضرت هفده سال مردم آن سرزمین را به سوی خدای یکتا دعوت کرد، و هیچ کس جز سه نفر، به او ایمان نیاوردند.
نسب
نسب وی را ایوب بن موص بن رازح (یا رغویل ) ابن عیص بن اسحاق ) آورده اند.
خانواده
...