حضاجر

لغت نامه دهخدا

حضاجر. [ ح َ ج ِ ] ( ع اِ ) کفتار یا بچه کفتار. و آن با صورت جمع اسم برای واحد باشد. ( منتهی الارب ). نامی است کفتار را. ( مهذب الاسماء ) . || ( ص ، اِ ) ج ِ حِضجَر. بزرگ شکمان.
- ابل حضاجر ؛ شتران برآماسیده شکم از خوردن گیاههای تلخ و شور و نوشیدن آب.

پیشنهاد کاربران

بپرس