حصین بن نمیر سکونی

[ویکی فقه] با جستجو در پرونده ی سیاه حکومت بنی امیه، می توان نام اشخاص پلیدی را مشاهده نمود که در دشمنی با خاندان اهل بیت (علیهم السّلام) از هیچ امری دریغ ننمودند. هر کدام به نحوی، در راستای حذف امامان شیعه (علیهم السّلام) و اذیت و آزار پیروان و دوستداران این خاندان، جنایاتی را مرتکب شدند. یکی از این افراد شخصی به نام «حصین بن نمیر سکونی» است.
«حصین بن نمیر بن اسامة بن زهیر بن درید بن جشیش سکونی» (سکون از قبیله کنده است) یا «حصین بن تمیم» از سران امویان و از دشمنان آل علی بن ابی طالب (علیه السلام)، از قبیله کنده و از «بنی تمیم» است که از دشمنان سرسخت اهل بیت (علیهم السّلام) بود. در تاریخ آمده که حصین خرمای صدقه می دزدید. وی از امرای معاویه در مصر بود و در جنگ صفین در مقابل علی (علیه السّلام) قرار گرفت. به شهادت رساندن امام حسین (علیه السّلام) از تاریک ترین نقاط زندگی وی محسوب می شود.
حصین در دوران خلافت یزید
این دوران را در ۵ برهه زمانی ذیل بررسی می کنیم:در کوفه؛ شهادت امام حسین (علیه السّلام)؛ شهادت حبیب بن مظاهر؛ فاجعه حره و شورش عبدالله بن زبیر.
← حصین در کوفه
جنایت دیگر حصین در مقابله با توابین بود. پس از این که «معاویه بن یزید» از دنیا رفت، مروان بن حکم با پشتیبانی و حمایت ابن زیاد و حصین و عده ای دیگر به قدرت رسید. گفته می شود که حصین با این شرط با مروان بیعت نمود که «بلقا» را به او و قبیله کنده واگذار نماید. مروان در ابتدای کار، به ابن زیاد دستور داد تا جنبش توابین به رهبری «سلیمان بن صرد خزاعی» را سرکوب کند. حصین بن نمیر فرماندهی بخشی از سپاه شام را برعهده داشت. وی به همراه نیروی کمکی که ابن زیاد برایش فرستاده بود، موفق شد جنبش توابین را سرکوب کند و به جز چند نفر، بقیه ی آن ها را به قتل رساند. گفته می شود سلیمان بن صرد خزاعی به وسیله ی تیر حصین بن نمیر کشته شد.
سرانجام حصین در دوران عبدالملک
...