( حصیدة ) حصیدة. [ ح َ دَ ] ( ع ص ، اِ ) تأنیث حصید. کشت دروده. درویده. بدروده. بدرویده. || زیرنای کشت نزدیک زمین که داس بدان رسیدن نتواند. ( منتهی الارب ). بن شوی غله که در زمین ماند. ( مهذب الاسماء ). || کشت زار.
