حشکه

لغت نامه دهخدا

( حشکة ) حشکة. [ ح َ ش َ ک َ ] ( ع اِ ) باران ریزه. مثل الحفشة و الغبیه و هی فوق البغشة. ( اقرب الموارد ). || جاؤا بحشکتهم ؛ آمدند همه. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

حشکه /خوشکه =به ضم م وفتح ک
درزبان لکی به معنای خشکه می باشد . و جهت اطلا دوستان باید ذکر کنم که درزبان لکی در اکثز قریب به اتفاق موارد به جای خ از ح استفاده می شود .

بپرس