حسینیان همایون

همایون حسینیان
حسینیان، همایون (لاهیجان 1347- ) شاعر، روزنامه نگار و طنزپرداز ایرانی. تحصیلاتش را تا دیپلم (1365) در لاهیجان گذراند. سپس با پذیرفته شدن در رشته کارشناسی الکترونیک دانشگاه آزاد کرج به آنجا کوچ کرد. در سال 1367 به علت علاقه و آشنایی به کامپیوتر، مسوول شبکه کامپیوتری دانشکده خود شد و از برگزارکنندگان اولین نمایشگاه تخصصی دانشگاه آزاد بود. او یکی از اولین آموزشگاه های کامپیوتر کرج را دایر نمود و در همان اوان کتابی را در زمینۀ میکروپروسسورها ترجمه کرد. در سال 1369 به روزنامه نگاری روی آورد. حسینیان به همراه سه تن دیگر، از جمله برادر خود (هومن) نشریه آذرمهر کرج را به چاپ رساند و پس از آن در نشریات مختلف فعالیت کرد؛ از جمله نشریه سیر و سیاحت (دبیر شورای نویسندگان)، حیات نو غرب استان تهران (عضو تحریریه)، رایزن جوان (دبیر شورای نویسندگان)، سردبیر صبح کرج (اولین روزنامه کرج)، نشریه روز هفت همشهری (مسوول صفحه)، آرمان جوان (عضو تحریریه)، شبکه خبری البرز (عضو تحریریه)، نشریه هلال (سرپرست غرب استان تهران)، روزنامه توسعه (سرپرست غرب استان تهران)، ستون نویس ثابت روزنامه اعتماد ملی در صفحه شب نامه (طنز) و عضو هیات تحریریه هفته نامه چلچراغ و ماهنامه طنز خط خطی. او بالغ بر پانصد مطلب، مقاله، گزارش و مصاحبه را در زمینه های مختلف در نشریات مختلف به چاپ رسانده است؛ از جمله نشریات اطلاعات، اطلاعات هفتگی، مردم سالاری، شرق، نشاط، صبح آزادی، نوین، مهر تابان، فردای بهتر، قانون، نگاه پنج شنبه ها، تامین، صبا، فرهیختگان، ایران و.... حسینیان به همراه روزنامه نگاران غرب استان تهران انجمن صنفی روزنامه نگاران غرب استان را تاسیس کرد و تا زمان منحل شدن این انجمن (به همراه انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران) مدیر اجرایی آن انجمن بود. وی همچنین تا پایان انحلال انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران عضو آن بوده است. او همچنین عضو فدراسیون بین المللی روزنامه نگاران (IFJ) است. حسینیان در کنار کارهای مطبوعاتی خود مدیریت اولین دارالترجمه رسمی کرج (دونور/ 1376-1379) را برعهده داشت. پس از آن مدیر آموزشگاه زبان ایرانمهر (1382-1384) شد و در سال 1387 آموزشگاه دخترانه زبان نواندیش را تاسیس کرد و تا سال 1391 آن را مدیریت کرد. او همچنین یکی از مولفین کتاب های آموزش زبان بسته NBE است. از فعالیت های دیگر حسینسان می توان به بازی در فیلم "سیم آخر" (نقش اول منفی) در مقابل رامین راستاد اشاره کرد. فعالیت طنزنویسی او از شروع کار با نشریات، به طور جسته و گریخته آغاز شد و در سال 1379 با راه اندازی محفل "درحلقه رندان" در حوزه هنری توسط ابوالفضل زرویی نصرآباد، که او به همراه نادر ختایی، داریوش کاردان، سید ابراهیم نبوی، عمران صلاحی، منوچهر احترامی، حسامی محولاتی، رحیم رسولی و شهرام شکیبا جلسات را اداره می کردند، کارهای طنز را جدی تر دنبال کرد. وی نویسنده، سردبیر و مجری برنامه های مختلف رادیوجوان، صدای آشنا، البرز، صبا و شبکه های دو، سه، پنج و مستند بوده است. همچنین سریال های مختلفی را از جمله مسیر انحرافی، آبونه و ... نوشته است و نویسندگی مستند "میراث ناپدری" را نیز او برعهده داشته است. او یکی از برگزارکنندگان جشنواره دوم، سوم و چهارم طنز طهران بوده و برای این جشنواره ها موسیقی طنز ساخته است. همچنین وی تولیداتی در حوزۀ موسیقی طنز به سفارش جشنواره فیلم کمدی، بهره وری، حوزه هنری مرکز و وزارت نیرو داشته است. کانون های طنز و شب های شعر طنز نیش و نوش، قند و نمک، خندونه، گلستانه، سرخوش را او در تهران تاسیس و مدیریت و اجرا کرد. همچنین در برگزاری شب های شعر طنز در چندین استان از جمله مازندران، کاشان، یزد، مرکزی، فارس، خراسان رضوی و اردبیل کمک کرده است. حسینیان با مهاجرت به کرج (1365) و آشنایی با انجمن ادبی آنجا که بزرگان زیادی از جمله همایون کرمانشاهی، گلشن کردستانی، دکتر عزت الله اشتری، حسین منزوی، عباس صادقی (پدرام)، محمدعلی بهمنی، محمد سلمانیو... در آن حضور داشتند فعالیت ادبی خود را جدی دنبال کرد و پس از مدتی به همراه نادرختایی، هومن حسینیان، رحیم رسولی، عباس سجادی و غلامحسین درویشی انجمن شعر امروز کرج را تاسیس کرد که بعدها کرج به واسطۀ این انجمن و ظهور شاعران مدرنسرا به گفتۀ غالب شاعران کشور، قطب غزل مدرن کشور نامیده شد. او به دلیل علاقه به زبان گفتار بیشتر اشعار خود را با این زبان سروده است و ترانه هایی از او توسط خوانندگانی همچون رضا رضایی پایور، حوروش خلیلی (در بزرگداشت مولانا)، فرزاد امیر یوسفی (آلبوم خاطره ها)، حسن محمدی، هادی فرهمند و... خوانده شده که آهنگ برخی از آنها نیز ساخته اوست. همایون حسینیان در سال های 1374 تا 1378 مدیریت کانون های ادبی خانه فرهنگ تهرانسر، زنجان و قیطریه را برعهده داشت که شامل جلسات نقد شعر می شد. وی همچنین در آموزشگاه ویژه، فرهنگسرای معرفت، ارسباران و... تدریس کلاس های زبان گفتار، طنز مطبوعاتی و شعر طنز را برعهده داشته. آثار: باغ ارغوان، قهوه قند پهلو، یک بغل کاکتوس، کبریت کم خطر، کولاژ، پاساژ، ایماژ، سه شنبه های نیاوران.