حسینی قزوینی، یحیی (۸۸۵ـ اصفهان ۹۶۰ق)
(یا: یحیی معصوم) تاریخ نگار و شاعر ایرانی. وی از سادات قزوین بود و در علوم عقلی و نقلی مهارت داشت. گویند که در مذهب اهل سنت تعصب می ورزید و به همین سبب، به فرمان شاه طهماسب اول صفوی چندی در اصفهان زندانی شد. اما بخش اول کتاب او به نام لُبّ التّواریخ که در دو فصل «ذکر حضرت مصطفی» و «ذکر ائمه هدی» است به روشنی نشان از آن دارد که وی شیعی معتقدی بوده است. از آثارش: لُبُّ التّواریخ، در تاریخ عمومی که در ۹۴۸ق به نام بهرام میرزا سپهر شاه اسماعیل اول نوشته شده و در ۱۳۱۴ش، به کوشش سید جلال الدین تهرانی در تهران به چاپ رسیده است؛ مختصرالتواریخ، که تکمیل کنندۀ لُبّ التَّواریخ است. دو کتاب به نام های شرح کبیر و شرح صغیر در لغت نیز به او منسوب است.
(یا: یحیی معصوم) تاریخ نگار و شاعر ایرانی. وی از سادات قزوین بود و در علوم عقلی و نقلی مهارت داشت. گویند که در مذهب اهل سنت تعصب می ورزید و به همین سبب، به فرمان شاه طهماسب اول صفوی چندی در اصفهان زندانی شد. اما بخش اول کتاب او به نام لُبّ التّواریخ که در دو فصل «ذکر حضرت مصطفی» و «ذکر ائمه هدی» است به روشنی نشان از آن دارد که وی شیعی معتقدی بوده است. از آثارش: لُبُّ التّواریخ، در تاریخ عمومی که در ۹۴۸ق به نام بهرام میرزا سپهر شاه اسماعیل اول نوشته شده و در ۱۳۱۴ش، به کوشش سید جلال الدین تهرانی در تهران به چاپ رسیده است؛ مختصرالتواریخ، که تکمیل کنندۀ لُبّ التَّواریخ است. دو کتاب به نام های شرح کبیر و شرح صغیر در لغت نیز به او منسوب است.