[ویکی نور] سید محمد حسین حسینی طهرانی فرزند مرحوم آیت الله حاج سید محمد صادق حسینی طهرانی در بیست و چهارم محرم الحرام سال 1345 هق در طهران در خانواده تقوا و ورع دیده به جهان گشود؛ دوران کودکی و نوجوانی را تحت رعایت پدر بزرگوارشان طی نموده و تحصیلات خود را در مقطع آموزش متوسطه در رشته مکانیک با موفقیتی چشمگیر به اتمام رسانید؛ در آن زمان از میان هجده پیشنهادی که جهت ادامه تحصیل درخارج و اخذ مسئولیت های مهم در زمینه های مختلف به ایشان داده شده بود طلبگی را اختیار نموده و در سفری به مشهد الرضا (علیه السلام) بدست دائی پدرشان مرحوم آقا میرزا محمد طهرانی (صاحب کتاب مستدرک البحار) معمم شدند و در مراجعت با تهیه ما یحتاج اولیه جهت شروع دروس خود، در سنه 1364 هق به صوب قم حرکت نمودند.
ایشان در سیر علمی خود در حوزه ی قم از محضر اساتیدی چون آیت الله حاج شیخ عبدالجواد سدهی، آیت الله حاج سید رضا بهاء الدینی، آیت الله سید محمد داماد، آیت الله سید محمد حجت و آیت الله حاج آقا حسین بروجردی استفاده های شایانی بردند و از همان دوران ابتدائی تحصیل در زمره اولین تلامذه سند الایمان و الایقان، فخر العلماء و عماد الفقهاء حضرت علامه طباطبائی (قدس الله نفسه الزکیه) در آمدند و تحت تربیت علمی و سلوکی ایشان قرار گرفتند.
پس از هفت سال تلاش علمی و مجاهدات عملی در حوزه علمیه قم و نیل به درجه اجتهاد، جهت تکمیل دروس خویش عزم هجرت به آستان مولی الموحدین امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)را می نمایند و در این راستا از محضر استادشان مرحوم علامه طباطبائی کسب تکلیف کرده؛ مرحوم علامه در ضمن نامه ای با بیانی بدیع خطاب به ایشان می فرمایند: «... ولی با این همه چنانچه قلبتان هم قاعدتا باید شهادت بدهد، هیچگاه صورت پر مهر جنابعالی فراموش بنده نمی شود؛ و لولا اینکه موضوع آستان عرش بنیان حضرت امیر (ع) بود، بنده هیچگونه رای به مسافرت جنابعالی نه در مقام شور ونه به حسب تصور نمی دادم، بهر حال و اجمالا دل بنده پیوسته پیش شماست...» (حریم قدس ص 108)
باری، ایشان با عزیمت به نجف اشرف قریب مدت هفت سال از محضر علماء اعلام آیت الله حاج شیخ حسین حلی (رحمه الله)، آیت الله خویی (رحمه الله) و آیت الله شاهرودی بهره برده و دروس فقه و اصول و تفسیر خود را به اتمام می رسانند.
جدیت و عزم ستودنی ایشان در مسیر تحصیل در نجف اشرف از ایشان شخصیتی مشار بالبنان ساخته بود تا جایی که اقران ایشان در محضر آیت الله حاج سید عبدالهادی شیرازی شهادت داده بودند که «اگر سید محمد حسین به ایران مراجعت نکند و در نجف بماند، مرجعیت شیعه مطلقا در اختیار او قرار خواهد گرفت.» (مهر فروزان ص 35)
ایشان در سیر علمی خود در حوزه ی قم از محضر اساتیدی چون آیت الله حاج شیخ عبدالجواد سدهی، آیت الله حاج سید رضا بهاء الدینی، آیت الله سید محمد داماد، آیت الله سید محمد حجت و آیت الله حاج آقا حسین بروجردی استفاده های شایانی بردند و از همان دوران ابتدائی تحصیل در زمره اولین تلامذه سند الایمان و الایقان، فخر العلماء و عماد الفقهاء حضرت علامه طباطبائی (قدس الله نفسه الزکیه) در آمدند و تحت تربیت علمی و سلوکی ایشان قرار گرفتند.
پس از هفت سال تلاش علمی و مجاهدات عملی در حوزه علمیه قم و نیل به درجه اجتهاد، جهت تکمیل دروس خویش عزم هجرت به آستان مولی الموحدین امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)را می نمایند و در این راستا از محضر استادشان مرحوم علامه طباطبائی کسب تکلیف کرده؛ مرحوم علامه در ضمن نامه ای با بیانی بدیع خطاب به ایشان می فرمایند: «... ولی با این همه چنانچه قلبتان هم قاعدتا باید شهادت بدهد، هیچگاه صورت پر مهر جنابعالی فراموش بنده نمی شود؛ و لولا اینکه موضوع آستان عرش بنیان حضرت امیر (ع) بود، بنده هیچگونه رای به مسافرت جنابعالی نه در مقام شور ونه به حسب تصور نمی دادم، بهر حال و اجمالا دل بنده پیوسته پیش شماست...» (حریم قدس ص 108)
باری، ایشان با عزیمت به نجف اشرف قریب مدت هفت سال از محضر علماء اعلام آیت الله حاج شیخ حسین حلی (رحمه الله)، آیت الله خویی (رحمه الله) و آیت الله شاهرودی بهره برده و دروس فقه و اصول و تفسیر خود را به اتمام می رسانند.
جدیت و عزم ستودنی ایشان در مسیر تحصیل در نجف اشرف از ایشان شخصیتی مشار بالبنان ساخته بود تا جایی که اقران ایشان در محضر آیت الله حاج سید عبدالهادی شیرازی شهادت داده بودند که «اگر سید محمد حسین به ایران مراجعت نکند و در نجف بماند، مرجعیت شیعه مطلقا در اختیار او قرار خواهد گرفت.» (مهر فروزان ص 35)
wikinoor: حسینی_طهرانی،_محمدحسین