حسینی شهرستانی عبدالرضا

[ویکی نور] سید عبدالرضا حسینی شهرستانی، فرزند حجت الاسلام سید زین العابدین شهرستانی، در سال 1339ق در کربلا متولد شد.
وی پس از پشت سر نهادن دوران کودکی، به سال 1346ق وارد مدرسه ی جعفریه شد و به یادگیری خواندن و نوشتن و علوم ابتدایی پرداخت و پس از آن به تحصیل علوم دینی روی آورد و مقدمات و سطوح را نزد حضرات آیات شیخ علی اکبر سیبویه و شیخ جعفر رشتی فراگرفت، سپس به یادگیری رسائل و مکاسب و کفایه و علوم هیئت و ریاضیات نزد حضرات آیات شیخ محمدرضا اصفهانی و سید محمدطاهر بحرانی پرداخت و خارج فقه و اصول را نیز در محضر آیات عظام سید محمدهادی میلانی، میرزا مهدی شیرازی، سید عبدالحسین حجت و شیخ مرتضی آشتیانی آموخت. ایشان در کنار تحصیل به تدریس سطوح عالیه پرداخت و پس از سالیان فراوان تدریس سطح، در سال 1392ق تدریس خارج فقه را آغاز کرد، سپس به مشهد هجرت نمود.
آیت الله حسینی شهرستانی علاوه بر تحصیل و تدریس، به اقامه ی جماعت در صحن حسینی(ع) و پاسخگویی به مسائل دینی پرداخت. وی در برابر نفوذ و تبلیغات فکری و سیاسی و ایجاد شبهات دینی از سوی کمونیست و چپ گرایان عراق سخت ایستادگی کرد و به منظور استحکام بنیان های فکری جوانان، اقدام به تأسیس مجله ی «اجوبة المسائل الدینیة» کرد و در آن - با همیاری و همکاری حضرات آیات سید محمدباقر صدر، سید حسن شیرازی، سید عبدالصاحب حکیم و استاد احمد امین - به صدها پرسش فکری و اعتقادی جامعه پاسخ داد و حوزه ی خوانندگان خود را به فراسوی مرزهای عراق گسترانید. دامنه نفوذ این مجله در آن سال های پراختناق عراق باعث شد تا رژیم بعث، پس از آزار و اذیت های فراوان و زندانی ساختن فرزندش، جلو انتشار آن را بگیرد و او را هم از عراق بیرون نماید.
ایشان به جز تدریس، تألیف، اقامه ی جماعت و تبلیغ شعائر دینی، با همیاری و مساعدت گروهی از علمای بزرگ و تجار کربلا دست به بنیاد مؤسسات خیریه و عام المنفعه ای زد که برخی از آنها عبارتند از مدرسة الامام الصادق(ع) (این مدرسه برای دانش آموزان بر مبنای تعالیم اسلامی در سال 1371ق تأسیس شد و تا سال 1395ق ادامه یافت)؛ مدرسه اسلامیه (در این مدرسه به دانش آموزان دروس فقه، حدیث، تفسیر و عقاید آموزش داده می شد)؛ درمانگاه کودکان؛ الجمعیة الخیریة الاسلامیة؛ المکتبة الجعفریة (این کتابخانه با پنج هزار کتاب چاپی و خطی در مدرسه هندی گشایش یافت)؛ لجنة الثقافة الدینیة (که پاسخگویی به شبهات و پرسش های دینی را بر عهده داشت و در خلال پانزده سال فعالیت خویش، توانست صدها سؤال را پاسخ دهد).
در سال 1397ق به علت فشارهای رژیم بعثی، وی عراق را به قصد ایران ترک کرد و در مشهد اقامت گزید و به تدریس سطوح عالیه و عقاید، امامت جماعت (در مسجد الحمید) و تأسیس مجله «الارشاد» که از آن هفت شماره منتشر گردید پرداخت، اما در سال 1400ق به دنبال سکته ای ناقص، توان کار و کوشش از او سلب شد و تا پایان عمر خانه نشین شد.
آیت الله حسینی شهرستانی سرانجام پس از هفتاد و هفت سال زندگی در یازدهم مرداد 1376 (27 ربیع الاول 1418ق) چشم از جهان فروبست و پیکرش در روز سه شنبه بیست و هشتم ربیع الاول، پس از تشییع و نماز آیت الله شیخ حسنعلی مروارید بر آن، در صحن آزادی حرم امام رضا(ع) به خاک سپرده شد.