حسینی دشتی مصطفی

[ویکی نور] حجت الاسلام سید مصطفی حسینی دشتی، فرزند سید عبدالله در سال 1313ش، در روستای گَنخَک از توابع شهرستان دشتی واقع در استان بوشهر به دنیا آمد. پس از گذراندن دوران ابتدایی در مکتب خانه روستا، در سن 13 سالگی به همراه پدرش عازم نجف اشرف شد. آن دو پس از ورود به آبادان راهی بصره و از آنجا به سوی نجف رهسپار و به منزل آیت الله حاج میرزا احمد دشتی (دایی سید مصطفی) وارد شدند.
پدرش بعد از چند روز اقامت در نجف بیمار شده، دار فانی را وداع گفت و سید مصطفی سیزده ساله یتیم در کنار دایی به فراگیری ادبیات عرب و مقدمات پرداخت، سپس سطوح عالیه را در محضر اساتید معروف آن زمان آغاز کرد. پس از مراجعت به ایران با دختر عمویش ازدواج کرده مجدداً به نجف برگشت و در درس خارج فقه آیت الله خوییشرکت نمود. در سال 1343 به ایران مراجعت کرد و در شهر خورموج مقیم شد. پس از درگذشت مرحوم سید محمدتقی حجت بوشهری در سال 1345، عده ای از اهالی بوشهر از محضر مرجع وقت، آیت الله حکیم درخواست رهبر دینی نمودند. آیت الله حکیم در پاسخ به تلگراف مردم بوشهر، حجت الاسلام سید مصطفی حسینی را معرفی نمود.
وی از آن سال به بوشهر آمد و امامت جماعت مردم بوشهر و راهنمایی دینی آنان را به عهده گرفت. اوایل در مسجد دهدشتی اقامه نماز می نمود، بعد از آن مدتی مسجد خرابه ای به نام جامع عطار را با همت خود و کمک افراد خیر آباد کرد و امامت و جماعت را به آن مسجد منتقل نمود. در سال 1359 به قم مهاجرت کرده، به کار تألیف و تحقیق پرداخت. حسینی آثار متعددی دارد که معروف ترین آنها کتاب «معارف و معاریف» است. وی در حال حاضر مقیم تهران است، ولی در زمان های خاصی از سال، مثل ماه های شعبان و رمضان یا ماه صفر به بوشهر مسافرت می کند و ارتباطش را با مردم همچنان حفظ می نماید.
برگرفته از پایگاه اطلاع رسانی بنیاد ایران شناسی در 20 بهمن ماه 1392 به آدرس:
http://91.98.46.102:93/details.aspx?id 6951.
البهجة المرضیة علی ألفیة ابن مالک / نوع اثر: کتاب / نقش: حاشیه نویس و مصحح