حسینی تهرانی، محمدحسین (تهران ۱۳۰۵ـ مشهد ۱۳۷۴ش)
حسینی تهرانی، محمدحسین
روحانی، عارف و فقیه معاصر ایران. تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود فرا گرفت و سپس برای تحصیل علوم اسلامی به قم عزیمت کرد (۱۳۲۳) و پس از هفت سال به نجف رفت (۱۳۳۰) پس از پایان تحصیلات به تهران بازگشت و در مسجد قائم دروازه دولت به ارشاد پرداخت. در ۱۳۵۸ به مشهد مهاجرت کرد و تا آخر عمر در آن شهر به تحقیق و تألیف پرداخت. وی حدیث و رجال را نزد شیخ آقابزرگ تهرانی فرا گرفت و از محضر آیات بروجردی، سید محمد محقق داماد و حجت کوه کمره ای بهره گرفت. در فلسفه و اخلاق شاگرد علامه طباطبایی، در فقه و اصول از شاگردان آیت الله سید ابوالقاسم خویی، و در عرفان و سیر و سلوک شاگرد سید هاشم موسوی حداد (از شاگردان میرزا علی آقا قاضی) بود و کتاب روح مجرد را در توصیف احوال و شیوه و روش وی نگاشته و کتاب مهرتابان را نیز در معرفی و شرح حال و آراء علامه طباطبایی به رشتۀ تحریر درآورده است. وی منتقد بسیاری از امور جدید بود. ازجمله به مسائلی نظیر کنترل جمعیت و نظامات جدید مدنی به شدت معترض بود. از آثار اوست: معادشناسی (در ۱۰ جلد) این مجموعه برندۀ جایزۀ کتاب سال شد (۱۳۶۴)؛ امام شناسی (در ۱۷ جلد)؛ الله شناسی (در ۳ جلد)؛ رساله نکاحیه (دربارۀ کنترل جمعیت)؛ رسالۀ بدیعه (دربارۀ زن)؛ لُبّ اللباب (تقریرات علامه طباطبایی)؛ تصحیح و شرح رساله سیر و سلوک (منسوب به بحرالعلوم)، نگرشی بر مقالۀ قبض و بسط تئوریک شریعت (از دکتر عبدالکریم سروش) و نامۀ پیش نویس قانون اساسی.
حسینی تهرانی، محمدحسین
روحانی، عارف و فقیه معاصر ایران. تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود فرا گرفت و سپس برای تحصیل علوم اسلامی به قم عزیمت کرد (۱۳۲۳) و پس از هفت سال به نجف رفت (۱۳۳۰) پس از پایان تحصیلات به تهران بازگشت و در مسجد قائم دروازه دولت به ارشاد پرداخت. در ۱۳۵۸ به مشهد مهاجرت کرد و تا آخر عمر در آن شهر به تحقیق و تألیف پرداخت. وی حدیث و رجال را نزد شیخ آقابزرگ تهرانی فرا گرفت و از محضر آیات بروجردی، سید محمد محقق داماد و حجت کوه کمره ای بهره گرفت. در فلسفه و اخلاق شاگرد علامه طباطبایی، در فقه و اصول از شاگردان آیت الله سید ابوالقاسم خویی، و در عرفان و سیر و سلوک شاگرد سید هاشم موسوی حداد (از شاگردان میرزا علی آقا قاضی) بود و کتاب روح مجرد را در توصیف احوال و شیوه و روش وی نگاشته و کتاب مهرتابان را نیز در معرفی و شرح حال و آراء علامه طباطبایی به رشتۀ تحریر درآورده است. وی منتقد بسیاری از امور جدید بود. ازجمله به مسائلی نظیر کنترل جمعیت و نظامات جدید مدنی به شدت معترض بود. از آثار اوست: معادشناسی (در ۱۰ جلد) این مجموعه برندۀ جایزۀ کتاب سال شد (۱۳۶۴)؛ امام شناسی (در ۱۷ جلد)؛ الله شناسی (در ۳ جلد)؛ رساله نکاحیه (دربارۀ کنترل جمعیت)؛ رسالۀ بدیعه (دربارۀ زن)؛ لُبّ اللباب (تقریرات علامه طباطبایی)؛ تصحیح و شرح رساله سیر و سلوک (منسوب به بحرالعلوم)، نگرشی بر مقالۀ قبض و بسط تئوریک شریعت (از دکتر عبدالکریم سروش) و نامۀ پیش نویس قانون اساسی.