[ویکی نور] شرف الدین علی بن محمد مرعشی تبریزی معروف به سید الحکماء، یکی از علما و دانشمندان بزرگ قرن سیزدهم و چهاردهم است. وی از سادات بزرگ مرعشی و از نسل علامه جهان قوام الدین مرعشی است. وی سالیانی دراز در عتبات عالیات در جمله افاضل شاگردان صاحب ضوابط و صاحب جواهر و شیخ مرتضای انصاری بود و به مراتب علم و اخلاق سرآمد اقران گردید. وی پس از آمدن از نجف و تحصیل علوم پزشکی، هشت سال در هندوستان به تحصیل علوم غریبه مشغول شد.
وی حدود پانزده سال از بهترین سنوات عمرش در دار العلم اصفهان به فراگیری علوم مختلف، مخصوصاً پزشکی و دینی سپری شد و پس از آن، این پزشک جسمی و روحی عازم سبزوار گردید و چند سالی نیز از کرسی درس حکیم سبزواری دروس حکمت و کلام و الهیات آموخت و به سید الحکما معروف گردید.
ایشان پدر بزرگ آیت الله سید شهاب الدین مرعشی و پدر گرامی علامه نسابه حاج سید محمود تبریزی(ره) می باشد، که این دودمان مرعشی، اکثراً از مروجین بزرگ مذهبی و اسلامی بودند.
وی مدتی در تهران در محله سرچشمه به پزشکی مشغول بوده و مدتی نیز در مشهد و تبریز به مداوای بیماران مشغول بود که این دوران مصادف است با دوران ولایت عهدی مظفر الدین شاه قاجار.
در بازگشت به تهران همچنان به طبابت مشغول بود و نقل است که او برای نخستین بار در ایران (قبل از آمدن دندان مصنوعی از اورپا) یک دست دندان مصنوعی را از عاج فیل تهیه نمود که به کمک فنری که برای آن تعبیه کرده بود؛ آن را در درون دهان استقرار می بخشید.
شیخ محمد عبده، مفتی جامع الازهر مصر به این دانشمند خیلی علاقه داشت و به او اظهار صمیمیت نموده، با وی مکاتبه می کرد و در ضمن نامه هایش قصیده ای در مدح این سید بزرگوار به عربی فصیح سرود و برایش ارسال داشت.
وی حدود پانزده سال از بهترین سنوات عمرش در دار العلم اصفهان به فراگیری علوم مختلف، مخصوصاً پزشکی و دینی سپری شد و پس از آن، این پزشک جسمی و روحی عازم سبزوار گردید و چند سالی نیز از کرسی درس حکیم سبزواری دروس حکمت و کلام و الهیات آموخت و به سید الحکما معروف گردید.
ایشان پدر بزرگ آیت الله سید شهاب الدین مرعشی و پدر گرامی علامه نسابه حاج سید محمود تبریزی(ره) می باشد، که این دودمان مرعشی، اکثراً از مروجین بزرگ مذهبی و اسلامی بودند.
وی مدتی در تهران در محله سرچشمه به پزشکی مشغول بوده و مدتی نیز در مشهد و تبریز به مداوای بیماران مشغول بود که این دوران مصادف است با دوران ولایت عهدی مظفر الدین شاه قاجار.
در بازگشت به تهران همچنان به طبابت مشغول بود و نقل است که او برای نخستین بار در ایران (قبل از آمدن دندان مصنوعی از اورپا) یک دست دندان مصنوعی را از عاج فیل تهیه نمود که به کمک فنری که برای آن تعبیه کرده بود؛ آن را در درون دهان استقرار می بخشید.
شیخ محمد عبده، مفتی جامع الازهر مصر به این دانشمند خیلی علاقه داشت و به او اظهار صمیمیت نموده، با وی مکاتبه می کرد و در ضمن نامه هایش قصیده ای در مدح این سید بزرگوار به عربی فصیح سرود و برایش ارسال داشت.
wikinoor: حسینی_تبریزی،_علی_بن_محمد