خالو حسین کوهکن ( به کردی: خاڵۆ حوسێن کۆکەن ) ( زادهٔ ۶ مهر ۱۳۰۹ در دروله سفلی، جوانرود، کرمانشاه — درگذشت ۵ مرداد ۱۳۹۵ در بانه وره، پاوه، کرمانشاه ) با نام اصلی حسین عثمانی ( به کردی: حوسێن عوسمانی ) ، مردی کردتبار ایرانی است که به مدت بیش از ۲۰ سال با وجود معلولیت ( نداشتن یک پا ) و تنها یک کلنگ، شروع به حفر صخره ای در منطقه میگوره می نماید و غار سنگی حسین کوهکن را از آن به وجود می آورد.
... [مشاهده متن کامل]
از دلائل خالوحسین برای کندن و حفر این صخره، می توان به عناوینی همچون فقر، آوارگی، از دست دادن خانواده در دوران قبل و بعد از انقلاب ۵۷، فروریختن و نابودی خانه و کاشانه اش، تلف شدن احشام و دام هایش در جنگ ایران و عراق اشاره نمود. به دلیل شباهت کار او به بیستون کندن فرهاد کوهکن، به او القابی همچون «فرهاد دوم» یا «فرهاد ثانی»، «فرهاد زمان»، «فرهاد قرن بیستم» و «وارث تیشه فرهاد» داده اند.
خالو حسین کوهکن با نام اصلی حسین عثمانی در ۶ام مهرماه ۱۳۰۹ خورشیدی، در روستای دروله سفلی از مناطق قشلاقی طایفهٔ امامی از توابع شهرستان جوانرود، در خانواده ای مذهبی متولد می شود. نام پدرش «سلیم» و نام مادرش «زبیده» بود. او همانند دیگر افراد طایفهٔ امامی، به کمک کردن به خانه در کارهای کشاورزی و دامداری می پردازد. به دلیل نبود امکانات لازم، بدون درس خواندن زندگی را به سر برد.
حسین در جوانی علاقهٔ زیادی به موسیقی کردی داشته است، همچنین به دلیل علاقهٔ وافری که به شمشال ساز کردی داشته، طرز نواختن آن را یادمی گیرد. حسین عثمانی، دربارهٔ تولد خود این گونه می گوید:
نام پدرم «سلیم» و مادرم «زبیده» بود، پدرم شخصی مذهبی بود … تولد من مصادف با فوت جدِ پدری ام، «یوسف خان» بود، وقتی خبر تولد مرا به پدرم دادند، او می گوید: «من انسان برجسته ای را از دست داده ام و تولد فرزندم در مقابل این مصیبت بزرگ جای خوشحالی نیست».
حسین جوان، پس از مدتی قصد ازدواج می کند و با دختر عمویش، «رابعه» ازدواج می نماید که حاصل آن هفت فرزند می باشد. یکی از پسرانش در هنگام تولد می میرد و دو پسر دیگرش نیز در ۴–۵ سالگی عمرشان پایان می یابد. حسین در مورد ازدواجش این گونه می گوید:
در ۲۰ سالگی ازدواج کردم که حاصل و ثمرهٔ این ازدواج هفت فرزند بود.
در ۲۰ سالگی ازدواج کردم. در منطقه دروله شغلی به جز چوپانی، کشاورزی و شکار نبود، برای منی که زمینی نداشتم راحت ترین شغل «شکار» بود و از این راه گذران زندگی می کردم.
... [مشاهده متن کامل]
از دلائل خالوحسین برای کندن و حفر این صخره، می توان به عناوینی همچون فقر، آوارگی، از دست دادن خانواده در دوران قبل و بعد از انقلاب ۵۷، فروریختن و نابودی خانه و کاشانه اش، تلف شدن احشام و دام هایش در جنگ ایران و عراق اشاره نمود. به دلیل شباهت کار او به بیستون کندن فرهاد کوهکن، به او القابی همچون «فرهاد دوم» یا «فرهاد ثانی»، «فرهاد زمان»، «فرهاد قرن بیستم» و «وارث تیشه فرهاد» داده اند.
خالو حسین کوهکن با نام اصلی حسین عثمانی در ۶ام مهرماه ۱۳۰۹ خورشیدی، در روستای دروله سفلی از مناطق قشلاقی طایفهٔ امامی از توابع شهرستان جوانرود، در خانواده ای مذهبی متولد می شود. نام پدرش «سلیم» و نام مادرش «زبیده» بود. او همانند دیگر افراد طایفهٔ امامی، به کمک کردن به خانه در کارهای کشاورزی و دامداری می پردازد. به دلیل نبود امکانات لازم، بدون درس خواندن زندگی را به سر برد.
حسین در جوانی علاقهٔ زیادی به موسیقی کردی داشته است، همچنین به دلیل علاقهٔ وافری که به شمشال ساز کردی داشته، طرز نواختن آن را یادمی گیرد. حسین عثمانی، دربارهٔ تولد خود این گونه می گوید:
نام پدرم «سلیم» و مادرم «زبیده» بود، پدرم شخصی مذهبی بود … تولد من مصادف با فوت جدِ پدری ام، «یوسف خان» بود، وقتی خبر تولد مرا به پدرم دادند، او می گوید: «من انسان برجسته ای را از دست داده ام و تولد فرزندم در مقابل این مصیبت بزرگ جای خوشحالی نیست».
حسین جوان، پس از مدتی قصد ازدواج می کند و با دختر عمویش، «رابعه» ازدواج می نماید که حاصل آن هفت فرزند می باشد. یکی از پسرانش در هنگام تولد می میرد و دو پسر دیگرش نیز در ۴–۵ سالگی عمرشان پایان می یابد. حسین در مورد ازدواجش این گونه می گوید:
در ۲۰ سالگی ازدواج کردم که حاصل و ثمرهٔ این ازدواج هفت فرزند بود.
در ۲۰ سالگی ازدواج کردم. در منطقه دروله شغلی به جز چوپانی، کشاورزی و شکار نبود، برای منی که زمینی نداشتم راحت ترین شغل «شکار» بود و از این راه گذران زندگی می کردم.
