حسین مروزی

لغت نامه دهخدا

حسین مروزی. [ ح ُ س َ ن ِ م ِ وَ ] ( اِخ ) ابن حسن. متوفی 246 هَ. ق. او راست : کتاب الصیام. ( هدیة العارفین ج 1 ص 304 ).

حسین مروزی. [ ح ُ س َ ن ِ م ِ وَ] ( اِخ ) ابن محمدبن احمد مروزی یا مروروذی شافعی مکنی به ابوعلی قاضی فقیه اصولی. متوفی 23 محرم 462 هَ. ق. 1070/ م. او راست : تلخیص تهذیب بغوی به نام لباب التهذیب و شرح فروع ابن حداد و جز آن. ( معجم المؤلفین از طبقات الشافعیة ) ( الوافی بالوفیات ج 11 ص 107 ) ( هدیة العارفین ج 1 ص 310 ). و رجوع به ابوعلی شود.

حسین مروزی. [ ح ُ س َ ن ِ م ِ وَ ] ( اِخ ) ابن واقد قاضی. متوفی 160 هَ. ق. او راست : تفسیر قرآن. ( هدیة العارفین ج 1 ص 304 ).

فرهنگ فارسی

ابن واقد قاضی اوراست تفسیر قر آن

پیشنهاد کاربران

بپرس