حسین قبانی

لغت نامه دهخدا

حسین قبانی. [ ح ُ س َ ن ِ ق َب ْ با ] ( اِخ ) ابن علی منجم. او راست : «اوضح الدلائل » در علم هیئت. و در 952 هَ. ق. 1545/ م. درگذشته است. ( ایضاح المکنون ج 1ص 150 ) ( معجم المؤلفین ) ( هدیة العارفین ج 1 ص 318 ).

حسین قبانی. [ ح ُ س َ ن ِ ق َب ْ با ] ( اِخ ) ابن محمدبن زیاد نیشابوری مکنی به ابوعلی قبانی محدث و مورخ. متولد در خراسان در سال دویست وده و اندی و متوفی در 289 هَ. ق. / 902 م. سفرها کرد و حدیثها شنید و گفت ، و مسندی نگاشت. ( معجم المؤلفین از سیر النبلاء ج 9 ص 18 ) ( الوافی بالوفیات ج 11 ص 111 ) ( تهذیب التهذیب ) ( تذکرة الحفاظ ) ( شذرات الذهب ) ( مرآت الجنان ) ( هدیة العارفین ج 1 ص 304 ). و در برخی موارد قبائی آمده است. و رجوع به ابوعلی حسینی شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس