میرزا حسین فقیه سبزواری ( ۱۳ فروردین ۱۲۷۱ – ۱۵ بهمن ۱۳۴۵ ) فقیه و مرجع تقلید نیمه اول قرن چهاردهم هجری شمسی ساکن مشهد، صاحب رساله عملیّه، حافظ و مفسّر قرآن، خطیب، محدّث، از مؤسسان و احیاگران حوزه علمیه خراسان؛ که نزدیک به چهل سال، کلیددار ضریح علی بن موسی الرضا نیز بود.
... [مشاهده متن کامل]
میرزا حسین فقیه سبزواری ۱۳ فروردین ۱۲۷۱ برابر با سوم رمضان ۱۳۰۹ در سامرّا به دنیا آمد. وی پسر میرزا موسی فقیه سبزواری ( ۱۳۳۶–۱۲۶۵ قمری - سبزوار ) و از سادات حسینی است. نسب میرزا حسین با ۳۹ واسطه به حسین اصغر فرزند علی بن الحسین امام چهارم شیعیان ختم می شود. میرزا موسی فقیه سبزواری، از فقیهان و مجتهدان اواخر دوره سلسله قاجار در سبزوار است.
میرزا حسین فقیه سبزواری بخشی از دروس مقدماتی و ابتدایی را در سامرا و بخشی دیگر را در طول چهار سال در نجف آموخت. تا ۱۷ سالگی تحصیلات ابتدایی و مقدماتی را در سبزوار به پایان رساند و برای تحصیل علوم سطح حوزه، سال ۱۲۸۷ عازم مشهد شد. در محضر عبدالجواد ادیب نیشابوری، حسن بررسی و سید محمدباقر مدرس، علوم ادبی و فقه و اصول دوره سطح حوزه را طی چهار سال آموخت و فروردین ۱۲۹۱ به سبزوار بازگشت.
تیر ۱۲۹۲ ازدواج کرد و ضمن تدریس در حوزه علمیه سبزوار فلسفه آموخت و دوره عالی فقه و اصول را نزد میرزا حسین علوی سبزواری از شاگردان ملا هادی سبزواری و میرزای شیرازی، شاگردی کرد. وی برای تکمیل تحصیلات عازم نجف شد. در طول ده سال اقامت در نجف، در حلقه های درس خارج فقه و اصول سید ابوالحسن اصفهانی، میرزا محمدحسین نایینی، آقا ضیاءالدین عراقی، سید محمد فیروزآبادی و استادان دیگر حضور یافت و از سوی علمای برجسته نجف به «فقیه سبزواری» اشتهار یافت و توانست از همه استادان خود اجازه اجتهاد دریافت کند.
میرزا حسین فقیه سبزواری، دوره اصول نائینی را با محمدعلی کاظمینی، صاحب تقریرات نائینی، و فقه را با سید محمود شاهرودی ( ۱۲۶۲–۱۳۵۳ ) و دروس دیگر را با موسی خوانساری، علی محمد بروجردی ( ۱۲۷۶–۱۳۵۳ ) و سید محمد میبدی کرمانشاهی مباحثه نمود و خود تقریرات یک دوره کامل اصول نائینی را نوشت. در نجف، کتاب کفایة الاصول آخوند خراسانی را در مسجد هندی به زبان عربی؛ و از حفظ تدریس می نمود.
... [مشاهده متن کامل]
میرزا حسین فقیه سبزواری ۱۳ فروردین ۱۲۷۱ برابر با سوم رمضان ۱۳۰۹ در سامرّا به دنیا آمد. وی پسر میرزا موسی فقیه سبزواری ( ۱۳۳۶–۱۲۶۵ قمری - سبزوار ) و از سادات حسینی است. نسب میرزا حسین با ۳۹ واسطه به حسین اصغر فرزند علی بن الحسین امام چهارم شیعیان ختم می شود. میرزا موسی فقیه سبزواری، از فقیهان و مجتهدان اواخر دوره سلسله قاجار در سبزوار است.
میرزا حسین فقیه سبزواری بخشی از دروس مقدماتی و ابتدایی را در سامرا و بخشی دیگر را در طول چهار سال در نجف آموخت. تا ۱۷ سالگی تحصیلات ابتدایی و مقدماتی را در سبزوار به پایان رساند و برای تحصیل علوم سطح حوزه، سال ۱۲۸۷ عازم مشهد شد. در محضر عبدالجواد ادیب نیشابوری، حسن بررسی و سید محمدباقر مدرس، علوم ادبی و فقه و اصول دوره سطح حوزه را طی چهار سال آموخت و فروردین ۱۲۹۱ به سبزوار بازگشت.
تیر ۱۲۹۲ ازدواج کرد و ضمن تدریس در حوزه علمیه سبزوار فلسفه آموخت و دوره عالی فقه و اصول را نزد میرزا حسین علوی سبزواری از شاگردان ملا هادی سبزواری و میرزای شیرازی، شاگردی کرد. وی برای تکمیل تحصیلات عازم نجف شد. در طول ده سال اقامت در نجف، در حلقه های درس خارج فقه و اصول سید ابوالحسن اصفهانی، میرزا محمدحسین نایینی، آقا ضیاءالدین عراقی، سید محمد فیروزآبادی و استادان دیگر حضور یافت و از سوی علمای برجسته نجف به «فقیه سبزواری» اشتهار یافت و توانست از همه استادان خود اجازه اجتهاد دریافت کند.
میرزا حسین فقیه سبزواری، دوره اصول نائینی را با محمدعلی کاظمینی، صاحب تقریرات نائینی، و فقه را با سید محمود شاهرودی ( ۱۲۶۲–۱۳۵۳ ) و دروس دیگر را با موسی خوانساری، علی محمد بروجردی ( ۱۲۷۶–۱۳۵۳ ) و سید محمد میبدی کرمانشاهی مباحثه نمود و خود تقریرات یک دوره کامل اصول نائینی را نوشت. در نجف، کتاب کفایة الاصول آخوند خراسانی را در مسجد هندی به زبان عربی؛ و از حفظ تدریس می نمود.
