حسین عرفانی پارسائی ( ۵ مرداد ۱۳۲۱ – ۲۱ شهریور ۱۳۹۷ ) دوبلور، مدیر دوبلاژ، گوینده، بازیگر و مجری رادیو اهل ایران بود. او کار دوبله را از سال ۱۳۴۰ و مدیریت دوبلاژ را از ۱۳۵۶ آغاز کرد.
حسین عرفانی همانند بسیاری از هنرمندان موفق عرصه دوبله کار خود را با تئاتر آغاز کرد. وی از سال ۱۳۳۵ فعالیت هنری خود را در تئاتر آغاز نمود.
... [مشاهده متن کامل]
حسین عرفانی پیش از ورود به عرصه دوبله با سینما و دوبلورها آشنا بود و در سن نوزده سالگی به علی کسمایی در استودیو مولن روژ معرفی شد. پس از مدتی نزد احمد رسول زاده رفت و در فیلم «پروفسور کم حافظه» به کار گویندگی پرداخت. احمد رسول زاده با دیدن توانایی های وی او را به عنوان یکی از دوبلورهای خوب آینده برشمرد. پس از کار در استودیو مولن روژ به استودیو شهاب رفت. در سال های بعد با مدیران دوبلاژ بسیاری از جمله عطاءا. . کاملی آشنا شد و در نخستین نقش اول خود به جای اورسن ولز صحبت کرد.
از خصوصیات این گوینده دامنه صدایی مردانهٔ منحصر به فرد، نیرومند ( بَم ) ، گسترده و انعطاف پذیر او بود که توانایی بسیاری در تیپ سازی داشت.
حسین عرفانی بیش از پنج دهه به گویندگی پرداخت. پرکار و پر انرژی بود و متنوع کار می کرد به طوری که وزنه ای در دوبله ایران محسوب می شد. عرفانی یک نقش اول گوی برجسته در تاریخ دوبله ایران بود، انتخابی مناسب برای گویندگی به جای شخصیت های سرشناس نقش اول مرد. فیلم های پرآوازه که بخاطر تیپ گویی و صدای گسترده در سایر نقش ها نیز موفق عمل می کرد.
در سال ۱۳۵۳با خریداری فیلم های بوگارت توسط تلویزیون حسین عرفانی توسط لطیف پور و مهر آسا برای گویندگی به جای بوگارت انتخاب شد. صدای خشن و مقتدر حسین عرفانی و لحن سریع گفتار وی به خوبی القا کننده ویژگی های شخصیتی این بازیگر بود. مشابه چنین تیپی را عرفانی در چند فیلم با بازی سرژیو نیکولائسکو اجرا کرد که این نقش ( کمیسر مولدوان ) نیز بسیار مورد توجه قرار گرفت.
گویندگی عرفانی به جای ستارگانی چون هامفری بوگارت ( در فیلم های شاهین مالت و کازابلانکا ) و مردان میانسالی مانند کلارک گیبل ( در بربادرفته ) ، ویلیام هولدن ( شبکه ) ، مارلون براندو ( شورش در کشتی بونتی ) و فرانسیس سولیوان/آقای جاگرز ( آرزوهای بزرگ ) ، یادآور دوران درخشان دوبله در ایران است. گویندگی به جای هفت نقش با بازی دیتر هالروردن در فیلم کمیک دی دی و ارثیه فامیلی کاری استثنایی در دوبله ایران محسوب می شود.
حسین عرفانی همانند بسیاری از هنرمندان موفق عرصه دوبله کار خود را با تئاتر آغاز کرد. وی از سال ۱۳۳۵ فعالیت هنری خود را در تئاتر آغاز نمود.
... [مشاهده متن کامل]
حسین عرفانی پیش از ورود به عرصه دوبله با سینما و دوبلورها آشنا بود و در سن نوزده سالگی به علی کسمایی در استودیو مولن روژ معرفی شد. پس از مدتی نزد احمد رسول زاده رفت و در فیلم «پروفسور کم حافظه» به کار گویندگی پرداخت. احمد رسول زاده با دیدن توانایی های وی او را به عنوان یکی از دوبلورهای خوب آینده برشمرد. پس از کار در استودیو مولن روژ به استودیو شهاب رفت. در سال های بعد با مدیران دوبلاژ بسیاری از جمله عطاءا. . کاملی آشنا شد و در نخستین نقش اول خود به جای اورسن ولز صحبت کرد.
از خصوصیات این گوینده دامنه صدایی مردانهٔ منحصر به فرد، نیرومند ( بَم ) ، گسترده و انعطاف پذیر او بود که توانایی بسیاری در تیپ سازی داشت.
حسین عرفانی بیش از پنج دهه به گویندگی پرداخت. پرکار و پر انرژی بود و متنوع کار می کرد به طوری که وزنه ای در دوبله ایران محسوب می شد. عرفانی یک نقش اول گوی برجسته در تاریخ دوبله ایران بود، انتخابی مناسب برای گویندگی به جای شخصیت های سرشناس نقش اول مرد. فیلم های پرآوازه که بخاطر تیپ گویی و صدای گسترده در سایر نقش ها نیز موفق عمل می کرد.
در سال ۱۳۵۳با خریداری فیلم های بوگارت توسط تلویزیون حسین عرفانی توسط لطیف پور و مهر آسا برای گویندگی به جای بوگارت انتخاب شد. صدای خشن و مقتدر حسین عرفانی و لحن سریع گفتار وی به خوبی القا کننده ویژگی های شخصیتی این بازیگر بود. مشابه چنین تیپی را عرفانی در چند فیلم با بازی سرژیو نیکولائسکو اجرا کرد که این نقش ( کمیسر مولدوان ) نیز بسیار مورد توجه قرار گرفت.
گویندگی عرفانی به جای ستارگانی چون هامفری بوگارت ( در فیلم های شاهین مالت و کازابلانکا ) و مردان میانسالی مانند کلارک گیبل ( در بربادرفته ) ، ویلیام هولدن ( شبکه ) ، مارلون براندو ( شورش در کشتی بونتی ) و فرانسیس سولیوان/آقای جاگرز ( آرزوهای بزرگ ) ، یادآور دوران درخشان دوبله در ایران است. گویندگی به جای هفت نقش با بازی دیتر هالروردن در فیلم کمیک دی دی و ارثیه فامیلی کاری استثنایی در دوبله ایران محسوب می شود.
