حسین طبری

لغت نامه دهخدا

حسین طبری. [ ح ُ س َ ن ِ طَ ب َ ] ( اِخ ) ابن اردشیربن محمد کاتب ملقب به نجم الدین و مکنی به ابوعبیداﷲ. شاگرد نجیب الدین یحیی ( 601 - 689 هَ. ق. ). بوده و از وی اجازه روایت دارد. ( ذریعه ج 1 ص 253 ).

حسین طبری. [ ح ُ س َ ن ِ طَ ب َ ] ( اِخ ) ابن علی بن حسین شافعی مکنی به ابوعبداﷲ. فقیه محدث. در418 هَ. ق. 1027/ م. متولد شد و در خراسان فقه آموخت ، و در مکه در شعبان 498 هَ. ق. 1105/ م. درگذشت.او راست : «العدة» و جز آن. ( الوافی بالوفیات صغدی ج 11 ص 100 ) ( معجم المؤلفین ) ( شذرات الذهب ج 3 ص 408 ).

فرهنگ فارسی

ابن علی بن حسین شافعی مکنی بابوعبدالله فقیه محدث در خراسان فقه آموخت و اوراست العده جز آن

پیشنهاد کاربران

بپرس