حسین صبوحی. [ ح ُ س َ ن ِ ص َ ] ( اِخ ) شاعر موسیقی دان و هنرمند سده یازدهم هجری بود. از خوانسار برخاست و به تبریز شده و از آنجا باتفاق ملا واصب به گیلان رفت و نزد میرزا عبداﷲ وزیر لاهیجان مقرب گردید. چهارتار نیکو مینواخت و قصه حمزه و شاهنامه خوب میخواند و هفت مثنوی سرود و در 1078 هَ. ق. درگذشت. ( ذریعه ج 9 ص 595 ).
