حسین صادقی

صادقی در سال ۱۳۲۹ در آزمون های مرسوم آن زمان جهت ورود به دانشگاه شرکت کرد، و موفق گردید در کنکور دانشکده های پزشکی، فیزیک و اعزام به خارج پذیرفته شود و پس از آن جهت ادامه تحصیل راهی سوئیس گردید، تا اینکه در سال ۱۳۳۶ دکترای پزشکی خود را از دانشگاه پزشکی لوزان دریافت داشت. سپس جهت اخذ تخصص عازم آمریکا گردید و توانست در سال ۱۳۴۲ بورد تخصصی جراحی عمومی و فوق تخصص جراحی قلب و ریه را از دانشگاه های معتبر ایالات متحده آمریکا دریافت دارد.
وی در طی دوران تحصیل و همچنین پس از آن از بهترین شاگردان و همکاران کریستیان بارنارد جراح مشهور قلب محسوب می گردید.
صادقی پس از بازگشت به ایران مدتی در بیمارستان مسیحی مشهد به کار پرداخت و بعد از مدتی خدمت به هموطنان خویش، دوباره جهت مطالعات بیشتر عازم سوئیس گردید و به سمت ریاست بخش جراحی قلب و عروق دانشگاه لوزان منصوب شد. ایشان به مدت نزدیک سی سال ریاست بخش قلب و عروق و کرسی استادی این رشته را در دانشگاه لوزان برعهده داشت تا اینکه در سال ۱۳۷۵ بازنشسته گردید.
صادقی در طی سالیان تدریس و تحقیق در دانشگاه لوزان، ابداعات جدیدی در امر جراحی قلب و عروق به وجود آورد. وی در این باره می گوید:
در مدت قریب به سی سال، جراحی قلب و عروق را در دانشگاه توسعه دادم، به طوری که تعداد عمل های جراحی قلب باز که در سال اول مسئولیتم فقط ۶۰ عمل بود به متجاوز از ۹۰۰ عمل در سال آخر اشتغالم رسید. در این مدت نوآوری هایی در تکنیک جراحی عروق قلبی، تعویض دریچه های قلب، جراحی نارسایی های مادرزادی قلب و جراحی عروق به وجود آوردم. پیشرفت های زیادی هم در مراقبت های بعد از عمل انجام دادیم که سبب بهبود نتایج عمل های جراحی قلب و عروق گردید. نتایج خوب عمل ها هم با بهترین مراکز قلب دنیا رقابت می کرد. مثلاً در جراحی پیوند قلبی که تلفات بعد از عمل حتی در بهترین مراکز قلبی جهان بین ۸ تا ۱۰ درصد است در بخش ما فقط ۷/۳ درصد بود.
صادقی در مدت اشتغال در حدود دو هزار نفر از هموطنان خویش را عمل جراحی قلب نموده است. همچنین دو نفر از رؤسای جمهور سوئیس را نیز عمل جراحی قلب نموده است.