سید حسین شهشهانی ( ۱۲۷۴ خورشیدی اصفهان – ۲۸ اسفند ۱۳۴۰ ژنو ) قاضی، دانشمند، مجتهد، دولت مرد و محقق اسناد و فرامین تاریخی و کتب خطی ایران بود.
حسین شهشهانی در سال ۱۲۷۴ خورشیدی در اصفهان تولد یافت. وی از خاندان اهل علم و تقوی، مردی آزاده، خوش سخن و دانشمند بود. او از طرف مادر به خانواده امام جمعه اصفهان و مرحوم مجلسی ( محمد تقی و محمد باقر ) و از طرف پدر به سید محمد صدر شاه علائی و شاه علاءالدین محمد مقتول منتسب است.
... [مشاهده متن کامل]
تحصیلات مقدماتی و حکمت و فلسفه را نزد علمای اصفهان مانند آقا شیخ محمد حکیم به اتمام رساند و پس از آن تحصیلات «خارج» را به مدت هفت سال در نجف اشرف نزد آقای میرزا حسین نائینی ( معروف به میرزای نائینی ) و خالصی بزرگ انجام داد و به اخذ درجه اجتهاد از جانب آقای میرزای نائینی و آقاشیخ حسین یزدی موفق شد.
در مراجعت به ایران ابتدا در سال ۱۳۰۰ خورشیدی به تدریس فقه و اصول در مدرسه عالی تجارت اشتغال داشت و سپس به دعوت علی اکبر داور به خدمت قضاوت در تشکیلات جدید عدلیه مشغول شد. مراحل قضایی را از بدایت و استیناف تا مستشاری دیوان عالی کشور، عضویت در هیئت عالی بازرسی کشور، مدیریت کل ثبت اسناد واملاک و عضویت دائمی وزارت عدلیه در کمیسیون منتخب از طرف رضا شاه کبیر برای بازرسی عمومی ادارات طی کرد.
شهشهانی در سالهای ۱۳۳۱ و ۱۳۳۲، در زمان نخست وزیری دکتر محمد مصدق به معاونت و کفالت وزارت کشور و وزارت دادگستری نایل آمد و به پاس خدمات قضایی و نظر به مراتب لیاقت اداریش به کرات به دریافت احکام و نشان های سپاس از طرف شخص اول مملکت مفتخر گشت.
شهشهانی علاوه بر دوستی ای که با دولتمردان کابینه دکتر مصدق داشت، در میان روحانیون نیز محبوب و از احترام خاصی بر خوردار بود. چنان که با آیت الله سید حسین طباطبایی بروجردی در قم و دانشگاهیان و اهل ادب نظیر استاد جلال الدین همائی مکاتبات و دیدار نزدیک داشت و تبادل نظر می کرد.
دستخط سلاطین گذشته از قبیل اسناد متعلق به سلسله های آق قوینلو و قره قوینلو و صفویه و نادری دربارهٔ خاندان شهشهانی و موقوفات بقعه شهشهان و قرابت خاندان شهشهانی و سلاطین صفویه در میان مجموعه مکاتبات و مناشیری بود که حسین شهشهانی جمع آوری کرد و در کتابخانه شخصی ایشان موجود و از جمله آثار کم نظیر و تاریخی ایران و مورد علاقه خاص مراکز علمی و دانشگاهی بود.
حسین شهشهانی در سال ۱۲۷۴ خورشیدی در اصفهان تولد یافت. وی از خاندان اهل علم و تقوی، مردی آزاده، خوش سخن و دانشمند بود. او از طرف مادر به خانواده امام جمعه اصفهان و مرحوم مجلسی ( محمد تقی و محمد باقر ) و از طرف پدر به سید محمد صدر شاه علائی و شاه علاءالدین محمد مقتول منتسب است.
... [مشاهده متن کامل]
تحصیلات مقدماتی و حکمت و فلسفه را نزد علمای اصفهان مانند آقا شیخ محمد حکیم به اتمام رساند و پس از آن تحصیلات «خارج» را به مدت هفت سال در نجف اشرف نزد آقای میرزا حسین نائینی ( معروف به میرزای نائینی ) و خالصی بزرگ انجام داد و به اخذ درجه اجتهاد از جانب آقای میرزای نائینی و آقاشیخ حسین یزدی موفق شد.
در مراجعت به ایران ابتدا در سال ۱۳۰۰ خورشیدی به تدریس فقه و اصول در مدرسه عالی تجارت اشتغال داشت و سپس به دعوت علی اکبر داور به خدمت قضاوت در تشکیلات جدید عدلیه مشغول شد. مراحل قضایی را از بدایت و استیناف تا مستشاری دیوان عالی کشور، عضویت در هیئت عالی بازرسی کشور، مدیریت کل ثبت اسناد واملاک و عضویت دائمی وزارت عدلیه در کمیسیون منتخب از طرف رضا شاه کبیر برای بازرسی عمومی ادارات طی کرد.
شهشهانی در سالهای ۱۳۳۱ و ۱۳۳۲، در زمان نخست وزیری دکتر محمد مصدق به معاونت و کفالت وزارت کشور و وزارت دادگستری نایل آمد و به پاس خدمات قضایی و نظر به مراتب لیاقت اداریش به کرات به دریافت احکام و نشان های سپاس از طرف شخص اول مملکت مفتخر گشت.
شهشهانی علاوه بر دوستی ای که با دولتمردان کابینه دکتر مصدق داشت، در میان روحانیون نیز محبوب و از احترام خاصی بر خوردار بود. چنان که با آیت الله سید حسین طباطبایی بروجردی در قم و دانشگاهیان و اهل ادب نظیر استاد جلال الدین همائی مکاتبات و دیدار نزدیک داشت و تبادل نظر می کرد.
دستخط سلاطین گذشته از قبیل اسناد متعلق به سلسله های آق قوینلو و قره قوینلو و صفویه و نادری دربارهٔ خاندان شهشهانی و موقوفات بقعه شهشهان و قرابت خاندان شهشهانی و سلاطین صفویه در میان مجموعه مکاتبات و مناشیری بود که حسین شهشهانی جمع آوری کرد و در کتابخانه شخصی ایشان موجود و از جمله آثار کم نظیر و تاریخی ایران و مورد علاقه خاص مراکز علمی و دانشگاهی بود.
