حسین زبیدی

لغت نامه دهخدا

حسین زبیدی. [ ح ُ س َ ن ِ زُ ب َ ] ( اِخ ) ابن مبارک بن محمدبن یحیی بن مسلم بن موسی بن عمران رمی زبیدی الاصل بغدادی حنبلی مقلب به سراج الدین فقیه ادیب.در بغداد و حلب و دمشق درس گفت. وی در 546 هَ. ق. / 1151 م. متولد و در بغداد 631 هَ. ق. / 1233 م. درگذشت. چند منظومه در قرائت و «البلغة» در فقه تألیف اوست. ( معجم المؤلفین از شذرات الذهب ج 5 ص 144 ).

حسین زبیدی. [ ح ُ س َ ن ِ زُ ب َ ] ( اِخ ) ابن علی بن محمدبن ممویه مکنی به ابوعبداﷲ معروف به ابن قُم زبیدی یمنی. در زبید در 530 هَ. ق. متولد شد و در 581 هَ. ق. درگذشت. ادیب و کاتب. شاعر یمنی است. احوالش در معجم الادباء ج 4 صص 81-88 آمده است.

فرهنگ فارسی

ابن علی بن محمد بن ممویه مکنی بابوعبدالله معروف بابن قم زبیدی یمنی در زبید متولد و درگذشت ادیب و کاتب شاعر یمینی است

پیشنهاد کاربران

بپرس