حسین رازی
لغت نامه دهخدا
حسین رازی. [ ح ُ س َ ن ِ ] ( اِخ ) ابن علی بن محمدبن احمدبن حسین بن احمد خزاعی نیشابوری رازی مکنی به ابوالفتوح ( متوفی 535 یا 560 هَ. ق. ). رجوع به ابوالفتوح شود. و در هدیة العارفین ج 1 ص 312 تبصرة الانام در ملل و نحل و الرسالة الحسینیة را به وی نسبت داده است.
حسین رازی. [ ح ُ س َ ن ِ ] ( اِخ ) ابن محمد آمدی متخلص به رازی از کاتبان دیوان بود و در 1120 هَ. ق. درگذشت. او راست : «نصایح الابرار» و جز آن. ( هدیة العارفین ج 1 ص 324 ).
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
خطاط و شاعر. اهل ری بود و خط نستعلیق را خوش می نوشت. او شعر نیز می سرود. از اوست:
خطاط و شاعر. اهل ری بود و خط نستعلیق را خوش می نوشت. او شعر نیز می سرود. از اوست:
wikiahlb: حسین_رازی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید