حسین دهن الخصا. [ ح ُ س َ ن ِ دُ نُل ْ خ َ ] ( اِخ ) ابن هبةاﷲ زاهرموصلی مکنی به ابوعلی ضیاءالدین ، نحوی. او نزد حاکم موصل قربی داشت لیکن با وی بهم زد و به نزد ملک ناصر صلاح الدین شد و در حلب در 608 هَ. ق. درگذشت. ا شعارش در معجم الادباء چ مارگلیوث ، ج 4 ص 102 آمده است.
