حسین دادگر ملقب به عدل الملک ( ۱۳۴۹–۱۲۶۰ ) سیاستمدار دوران قاجار و پهلوی و رئیس ادوار مجلس شورای ملی از حوزه های انتخابیه بابل ( بارفروش ) و تهران در زمان رضاشاه و قاجار و نیز سه دوره متوالی نماینده انتخابی مجلس سنا از حوزه مازندران بود.
... [مشاهده متن کامل]
او همچنین در ادوار مختلف به ریاست وزارت داخله ( در ۴ کابینه ) و وزارت تجارت و فوائد عامه و معاونت نخست وزیر ( کابینه سیدضیاء ) و نیز نایب رئیسی مجلس مؤسسان ( تغییر حکومت قاجار به پهلوی ) نائل آمده بود.
وی در ۶ دوره انتخابات مجلس شورای ملی از حوزه انتخابیه بابل ( بارفروش ) ( ۱۲۹۳، ۱۳۰۰، ۱۳۰۲، ۱۳۰۵، ۱۳۰۷و ۱۳۰۹ ) و ۲ دوره از حوزه انتخابیه تهران ( ۱۳۱۱ و ۱۳۱۴ ) موفق به کسب رای اول شد.
عدل الملک ابتدا کار خود را در عدلیه ۱۳۱۱ آغاز کرد. نخستین بار در دوره سوم ( سال ۱۲۹۳ ) با کسب ۲۷۳۴ رأی به نمایندگی بابل ( بارفروش ) وارد مجلس شد. در آن زمان این حوزه انتخابیه بابل، شامل بابل، بابلسر، بندپی، آمل و نور ( که همه جزو شهرستان بابل بوده اند ) می شد. او به محض ورود به مجلس به عضویت حزب دموکرات در آمد و در اجلاسیه سوم این دوره ( ۱۴ مهر ۱۲۹۴ ) ، نایب رئیس اول مجلس شد، اما عمر مجلس سوم بیش از یک سال دوام نیاورد و به دلیل جنگ جهانی اول و اشغال ایران توسط نیروهای روس و انگلیس که به مهاجرت نمایندگان به قم و کرمانشاه منجر شد، مجلس تعطیل شد. در جریان این مهاجرت عدل الملک نیز به مهاجران پیوست و در تشکیل دولت موقت ملی به ریاست نظام السلطنه مافی شرکت داشت.
دادگر در سال ۱۲۹۴ در حکومت وثوق الدوله به سمت معاون وزارت داخله منصوب شد و این سمت را در سال ۱۲۹۶ در دوره زمامداری علاءالسلطنه نیز حفظ کرد.
در این هنگام، کمیته مجازات با ترور و آدمکشی، رعب عجیبی در دل ها افکنده بود و مخفیانه دستورالعمل های برای وزرا می فرستاد تا مطابق آن عمل کرده و عده ای را از کار برکنار سازد. از جمله به مستشارالدوله وزیر داخل تکلیف شد که عدل الملک دادگر، معاون وزیر داخله را برکنار کند، ولی صادق زیربار این تصمیم نرفت و چند تن از وزرا را با خود همراه کرد و درصدد کشف و شناسایی کمیته مجازات برآمد، اما با سقوط کابینه علاءالسلطنه به این مقصود نرسید تا اینکه با روی کار آمدن وثوق الدوله، بساط کمیته مجازات برچیده شد.
در انتخابات دوره چهارم نیز با کسب ۷۰۰۳ رأی ( بسیار بیشتر از رای اول تهران در انتخابات آن دوره ) به نمایندگی بابل ( بارفروش ) انتخاب شد اما با کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ تشکیل مجلس به تعویق افتاد. پس از کودتا به سبب ارتباط صمیمانه با سیدضیاءالدین طباطبایی در کابینه وی به سمت معاون نخست وزیر منصوب شد. عدل الملک همچنین در سه کابینه متوالی سپهدار اعظم و سیدضیاء و قوام السلطنه ( از ۵ آبان ۱۲۹۹ تا ۲۷ دی ۱۳۰۰ ) ریاست وزارت دخله را بر عهده داشت. همکاری با سیدضیاء باعث شد پس از سقوط کابینه سیدضیاء که مجلس شورای ملی گشایش یافت، اعتبارنامه عدل الملک به اتفاق آرا رد شود. هنگام بررسی اعتبارنامه او در مجلس، سردارمعظم ( تیمورتاش ) عدل الملک را بازوی چپ سیدضیاء توصیف و او را متهم به قیام ضد استقلال مملکت و حکومت ملی کرد و گفت:
... [مشاهده متن کامل]
او همچنین در ادوار مختلف به ریاست وزارت داخله ( در ۴ کابینه ) و وزارت تجارت و فوائد عامه و معاونت نخست وزیر ( کابینه سیدضیاء ) و نیز نایب رئیسی مجلس مؤسسان ( تغییر حکومت قاجار به پهلوی ) نائل آمده بود.
وی در ۶ دوره انتخابات مجلس شورای ملی از حوزه انتخابیه بابل ( بارفروش ) ( ۱۲۹۳، ۱۳۰۰، ۱۳۰۲، ۱۳۰۵، ۱۳۰۷و ۱۳۰۹ ) و ۲ دوره از حوزه انتخابیه تهران ( ۱۳۱۱ و ۱۳۱۴ ) موفق به کسب رای اول شد.
عدل الملک ابتدا کار خود را در عدلیه ۱۳۱۱ آغاز کرد. نخستین بار در دوره سوم ( سال ۱۲۹۳ ) با کسب ۲۷۳۴ رأی به نمایندگی بابل ( بارفروش ) وارد مجلس شد. در آن زمان این حوزه انتخابیه بابل، شامل بابل، بابلسر، بندپی، آمل و نور ( که همه جزو شهرستان بابل بوده اند ) می شد. او به محض ورود به مجلس به عضویت حزب دموکرات در آمد و در اجلاسیه سوم این دوره ( ۱۴ مهر ۱۲۹۴ ) ، نایب رئیس اول مجلس شد، اما عمر مجلس سوم بیش از یک سال دوام نیاورد و به دلیل جنگ جهانی اول و اشغال ایران توسط نیروهای روس و انگلیس که به مهاجرت نمایندگان به قم و کرمانشاه منجر شد، مجلس تعطیل شد. در جریان این مهاجرت عدل الملک نیز به مهاجران پیوست و در تشکیل دولت موقت ملی به ریاست نظام السلطنه مافی شرکت داشت.
دادگر در سال ۱۲۹۴ در حکومت وثوق الدوله به سمت معاون وزارت داخله منصوب شد و این سمت را در سال ۱۲۹۶ در دوره زمامداری علاءالسلطنه نیز حفظ کرد.
در این هنگام، کمیته مجازات با ترور و آدمکشی، رعب عجیبی در دل ها افکنده بود و مخفیانه دستورالعمل های برای وزرا می فرستاد تا مطابق آن عمل کرده و عده ای را از کار برکنار سازد. از جمله به مستشارالدوله وزیر داخل تکلیف شد که عدل الملک دادگر، معاون وزیر داخله را برکنار کند، ولی صادق زیربار این تصمیم نرفت و چند تن از وزرا را با خود همراه کرد و درصدد کشف و شناسایی کمیته مجازات برآمد، اما با سقوط کابینه علاءالسلطنه به این مقصود نرسید تا اینکه با روی کار آمدن وثوق الدوله، بساط کمیته مجازات برچیده شد.
در انتخابات دوره چهارم نیز با کسب ۷۰۰۳ رأی ( بسیار بیشتر از رای اول تهران در انتخابات آن دوره ) به نمایندگی بابل ( بارفروش ) انتخاب شد اما با کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ تشکیل مجلس به تعویق افتاد. پس از کودتا به سبب ارتباط صمیمانه با سیدضیاءالدین طباطبایی در کابینه وی به سمت معاون نخست وزیر منصوب شد. عدل الملک همچنین در سه کابینه متوالی سپهدار اعظم و سیدضیاء و قوام السلطنه ( از ۵ آبان ۱۲۹۹ تا ۲۷ دی ۱۳۰۰ ) ریاست وزارت دخله را بر عهده داشت. همکاری با سیدضیاء باعث شد پس از سقوط کابینه سیدضیاء که مجلس شورای ملی گشایش یافت، اعتبارنامه عدل الملک به اتفاق آرا رد شود. هنگام بررسی اعتبارنامه او در مجلس، سردارمعظم ( تیمورتاش ) عدل الملک را بازوی چپ سیدضیاء توصیف و او را متهم به قیام ضد استقلال مملکت و حکومت ملی کرد و گفت:
