حسین خطیبی
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
حسین خطیبی نوری ( ۳۱ تیر ۱۲۹۵ در تهران – ۳۱ شهریور ۱۳۸۰ در تهران ) ادیب، شخصیت سیاسی و نویسندهٔ معاصر ایرانی بود.
پدرش، حاج شیخ محمدعلی نوری، سال ها نایب التّولیه و مدرس مدرسهٔ مروی تهران بود و امور مدرسه و طلاب و موقوفات را اداره می کرد. تحصیلات ابتدایی را در مدرسهٔ ثریا، و تحصیلات دورهٔ اول متوسطه را در مدرسهٔ اقدسیه انجام داد. سپس در مدرسهٔ دارالفنون در رشتهٔ ادبی مشغول تحصیل شد و دیپلم خود را از آن مدرسه گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۳۱۳ وارد دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران شد و در رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی و فلسفه دانشنامهٔ لیسانس گرفت. در سال ۱۳۱۶، که دورهٔ دکتری زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران تأسیس شد، وی همراه با محمد معین، ذبیح الله صفا و پرویز ناتل خانلری دانشجویان اولین دورهٔ دکتری زبان و ادبیات فارسی بودند. دروس دورهٔ دکتری را در سال ۱۳۱۸ به پایان برد و به تألیف و تنظیم رسالهٔ دکتری خود پرداخت که موضوع آن تاریخ تطور نثر فارسی بود. پس از ملک الشعراء بهار، اولین تحقیق دربارهٔ سبک شناسی در نظم و نثر فاسی به وسیلهٔ حسین خطیبی انجام گرفت.
با تأیید ابراهیم پورداوود، علی اصغر حکمت، احمد بهمنیار و بدیع الزمان فروزانفر، با قید «بسیار خوب» پذیرفته شد و سِمَت وی از دبیری دانشگاه به دانشیاری تبدیل یافت و مستقلاً تدریس سبک شناسی را در دانشکدهٔ ادبیات عهده دار شد.
در سال ۱۳۳۰، پس از درگذشت ملک الشعراء بهار، کرسی استادی وی به دکتر حسین خطیبی نوری واگذار شد و از آن تاریخ تا دوران کناره گیری، به تدریس تاریخ تطور نظم و نثر و دستور زبان فارسی در دوره های لیسانس و دکتری اشتغال داشت. دکتر خطیبی، در کنار شغل دانشگاهی، مشاغل دیگری را نیز عهده دار شد. چندی ریاست کتابخانهٔ دانشکدهٔ حقوق دانشگاه تهران با او بود، و بعد مدیریت «روزنامهٔ رسمی کشور» را عهده دار شد. در دورهٔ حکومت دکتر محمد مصدق، مدیرکل دفتر نخست وزیری بود و تا زمان سقوط مصدق با او همکاری نزدیک داشت.
در سال ۱۳۴۲ در دورهٔ بیست ویکم مجلس شورای ملی، از لار او را به مجلس فرستادند و در همان دوره به نیابت ریاست رسید. در دوره های بیست ودوم، بیست وسوم و بیست وچهارم مجلس شورای ملی، همچنان وکیل و نایب رئیس اول مجلس بود. دکتر حسین خطیبی نوری در سال ۱۳۲۸ مدیرعامل جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران شد. وی توانست جمعیت شیر و خورشید سرخ را به سرعت توسعه دهد، به طوری که ده ها بیمارستان، درمانگاه، پرورشگاه، و مؤسسات خیریه و امدادی دیگر در سطح کشور تأسیس و دایر شد.
پدرش، حاج شیخ محمدعلی نوری، سال ها نایب التّولیه و مدرس مدرسهٔ مروی تهران بود و امور مدرسه و طلاب و موقوفات را اداره می کرد. تحصیلات ابتدایی را در مدرسهٔ ثریا، و تحصیلات دورهٔ اول متوسطه را در مدرسهٔ اقدسیه انجام داد. سپس در مدرسهٔ دارالفنون در رشتهٔ ادبی مشغول تحصیل شد و دیپلم خود را از آن مدرسه گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۳۱۳ وارد دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران شد و در رشتهٔ زبان و ادبیات فارسی و فلسفه دانشنامهٔ لیسانس گرفت. در سال ۱۳۱۶، که دورهٔ دکتری زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران تأسیس شد، وی همراه با محمد معین، ذبیح الله صفا و پرویز ناتل خانلری دانشجویان اولین دورهٔ دکتری زبان و ادبیات فارسی بودند. دروس دورهٔ دکتری را در سال ۱۳۱۸ به پایان برد و به تألیف و تنظیم رسالهٔ دکتری خود پرداخت که موضوع آن تاریخ تطور نثر فارسی بود. پس از ملک الشعراء بهار، اولین تحقیق دربارهٔ سبک شناسی در نظم و نثر فاسی به وسیلهٔ حسین خطیبی انجام گرفت.
با تأیید ابراهیم پورداوود، علی اصغر حکمت، احمد بهمنیار و بدیع الزمان فروزانفر، با قید «بسیار خوب» پذیرفته شد و سِمَت وی از دبیری دانشگاه به دانشیاری تبدیل یافت و مستقلاً تدریس سبک شناسی را در دانشکدهٔ ادبیات عهده دار شد.
در سال ۱۳۳۰، پس از درگذشت ملک الشعراء بهار، کرسی استادی وی به دکتر حسین خطیبی نوری واگذار شد و از آن تاریخ تا دوران کناره گیری، به تدریس تاریخ تطور نظم و نثر و دستور زبان فارسی در دوره های لیسانس و دکتری اشتغال داشت. دکتر خطیبی، در کنار شغل دانشگاهی، مشاغل دیگری را نیز عهده دار شد. چندی ریاست کتابخانهٔ دانشکدهٔ حقوق دانشگاه تهران با او بود، و بعد مدیریت «روزنامهٔ رسمی کشور» را عهده دار شد. در دورهٔ حکومت دکتر محمد مصدق، مدیرکل دفتر نخست وزیری بود و تا زمان سقوط مصدق با او همکاری نزدیک داشت.
در سال ۱۳۴۲ در دورهٔ بیست ویکم مجلس شورای ملی، از لار او را به مجلس فرستادند و در همان دوره به نیابت ریاست رسید. در دوره های بیست ودوم، بیست وسوم و بیست وچهارم مجلس شورای ملی، همچنان وکیل و نایب رئیس اول مجلس بود. دکتر حسین خطیبی نوری در سال ۱۳۲۸ مدیرعامل جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران شد. وی توانست جمعیت شیر و خورشید سرخ را به سرعت توسعه دهد، به طوری که ده ها بیمارستان، درمانگاه، پرورشگاه، و مؤسسات خیریه و امدادی دیگر در سطح کشور تأسیس و دایر شد.
