حسین حمدانی

لغت نامه دهخدا

حسین حمدانی. [ ح ُ س َ ن ِ ح َ ] ( اِخ ) ابن حمدان بن حمدون تغلبی. متوفی 306 هَ. ق. / 918 م. عموی سیف الدولة حمدانی و مؤسس حمدانیان است. در 283 هَ. ق. بدستور معتضد، هارون بن عبداﷲ خارجی را شکست داد و اسیر کرد، و مقام عالی یافت و در نزاع ابن معتز با مقتدر طرفداری ابن معتز کرد و پس از پیروزی مقتدر، حسین با خانواده اش به موصل گریخت ، و سپس مقتدر به او امان داد و به امارت قم فرستاد و باز در آنجا یاغی شد ولیکن بزودی به اطاعت بازگشت و امارت دیار ربیعه یافت و در آنجا باز سرپیچی کرد، لیکن این بار نیز مغلوب شد و او را در 303 هَ. ق. ببغداد برده بحبس مقتدر انداختند و در 306 هَ. ق. کشتند. ( کامل ابن اثیر ج 8 ص 34 ) ( فهرست تجارب الامم ) ( زرکلی چ 1 ص 248 ) ( مجمل التواریخ 348 ) ( تاریخ سیستان 289 ) ( رجال حبیب السیر ).

فرهنگ فارسی

ابن حمدان ابن حمدون تغلبی عموی سیف الدوله حمدانیان است

پیشنهاد کاربران

بپرس