حسین ثنائی. [ ح ُ س َ ن ِ ث َ ] ( اِخ ) مشهدی که در کلمه ثنائی در همین لغت نامه یاد شده است. در هدیة العارفین ج 1 ص 319 و 320در دو جلد یاد شده. نخستین را استاد فیض هندی دانسته ، وفاتش را در 970 هَ. ق. نگاشته و مثنوی «نتایج الافکار» در 10 هزار بیت به او نسبت داده است و دومین را پسر غیاث الدین علی متوفی 995 هَ. ق. و صاحب دیوان شعر دانسته شده است. رجوع به ذریعه ج 9 ص 185 شود.
فرهنگ فارسی
مشهدی که در کلمه ثنائی در همین لغتنامه یاد شده است
