[ویکی فقه] «حسین بن معین الدین علی میبدی یزدی»، ملقب به کمال الدین و متخلص به منطقی در میبد یزد زاده شد، در منابع به تاریخ ولادت او اشاره نشده است.
پدرش، معین الدین جمال بن جلال الدین محمد، مشهور به معلم یزدی، متوفی به سال ۷۸۹، نزد قاضی عضد الدین ایجی، صاحب کتاب مواقف، تلمذ کرده بود و کتاب مواهب الهی در تاریخ آل مظفر که به نثر مصنوع و ناشیانه نگارش یافته از جمله تالیفات اوست.
دوران تحصیل
میبدی در آغاز جوانی برای تحصیل به شیراز که از مراکز علمی آن دوران بود عزیمت کرد و نزد استادان آن دیار، از جمله جلال الدین دوانی، در علوم و فنون مختلف معقول و منقول، مانند فقه، منطق، هیئت، فلسفه و کلام، کسب دانش کرد. در سخن منظوم نیز دستی داشته و به «منطقی» تخلص می کرده است. او خود در یکی از منشآت به بیان شمه ای از فضل و دانش خویش می پردازد و می گوید: «هیچ علمی از علوم عقلی و نقلی نیست که کتب مشکل آن بی مطالعه نتوانم گفت، و هیچ جوهر از جواهر دانش نیست که کنه آن را به الماس تفکر نمی توانم سفت، چون دل متوجه به مطلعی عالی است و دماغ از سودای غیر آن خالی است، هرگز تفاخر به آن علوم ندارم و خود را در سلک جاهلان می شمارم.»
مذهب
میبدی از اهل تسنن و بر مذهب شافعی بوده، چنانکه در مقدمه شرح دیوان منسوب به امیرالمومنین علی بن ابیطالب علیه السّلام در موضع ذکر مذاهب اسلام از شافعی با عنوان «امام ما شافعی» یاد می کند؛ اگر چه برخی، مانند حاجی خلیفه و مولف ریحانة الادب به اعتبار مطالبی که در فاتحه سابعه از مقدمه همین اثر در شان امیرمؤمنان علی بن ابی طالب علیه السّلام آورده او را به تشیع منسوب داشته اند. در وقتی که میبدی قاضی یزد بود، برخی که از وی کینه به دل داشتند واو را تکفیر کردند.
وفات
...
پدرش، معین الدین جمال بن جلال الدین محمد، مشهور به معلم یزدی، متوفی به سال ۷۸۹، نزد قاضی عضد الدین ایجی، صاحب کتاب مواقف، تلمذ کرده بود و کتاب مواهب الهی در تاریخ آل مظفر که به نثر مصنوع و ناشیانه نگارش یافته از جمله تالیفات اوست.
دوران تحصیل
میبدی در آغاز جوانی برای تحصیل به شیراز که از مراکز علمی آن دوران بود عزیمت کرد و نزد استادان آن دیار، از جمله جلال الدین دوانی، در علوم و فنون مختلف معقول و منقول، مانند فقه، منطق، هیئت، فلسفه و کلام، کسب دانش کرد. در سخن منظوم نیز دستی داشته و به «منطقی» تخلص می کرده است. او خود در یکی از منشآت به بیان شمه ای از فضل و دانش خویش می پردازد و می گوید: «هیچ علمی از علوم عقلی و نقلی نیست که کتب مشکل آن بی مطالعه نتوانم گفت، و هیچ جوهر از جواهر دانش نیست که کنه آن را به الماس تفکر نمی توانم سفت، چون دل متوجه به مطلعی عالی است و دماغ از سودای غیر آن خالی است، هرگز تفاخر به آن علوم ندارم و خود را در سلک جاهلان می شمارم.»
مذهب
میبدی از اهل تسنن و بر مذهب شافعی بوده، چنانکه در مقدمه شرح دیوان منسوب به امیرالمومنین علی بن ابیطالب علیه السّلام در موضع ذکر مذاهب اسلام از شافعی با عنوان «امام ما شافعی» یاد می کند؛ اگر چه برخی، مانند حاجی خلیفه و مولف ریحانة الادب به اعتبار مطالبی که در فاتحه سابعه از مقدمه همین اثر در شان امیرمؤمنان علی بن ابی طالب علیه السّلام آورده او را به تشیع منسوب داشته اند. در وقتی که میبدی قاضی یزد بود، برخی که از وی کینه به دل داشتند واو را تکفیر کردند.
وفات
...
wikifeqh: معلم_یزدی