حسین بغوی

لغت نامه دهخدا

حسین بغوی. [ ح ُ س َ ن ِب َ غ َ ] ( اِخ ) ابن مسعودبن محمد معروف به ابن فراء بغوی شافعی در مروالرود خراسان در 516 هَ. ق. 1122/م. پس از هفتادواند سال عمر و دیدن بیش از هشتاد راوی حدیث درگذشت. او راست : معالم التنزیل در تفسیر و مصابیح السنة و التهذیب و شمائل النبی و «الجمع بین الصحیحین ». ( سیر النبلاء ج 12 ص 103 ) ( طبقات الشافعیة ج 37 ص 2 ) ( تذکرة الحفاظ ج 15 ص 2 ) ( ابن خلکان ج 1 ص 402 ) ( شذرات ج 4 ص 48 ) ( روضات ص 246 ) ( طبقات المفسرین سیوطی 12 ) ( مفتاح السعادة ) ( کشف الظنون ) ( معجم المؤلفین ) ( هدیة العارفین ج 1 ص 312 ) ( تاریخ گزیده ص 809 و 813 ).

فرهنگ فارسی

ابن مسعود بن محمد معروف به ابن فرائ بغوی شافعی در مروالرود خراسان درگذشت

پیشنهاد کاربران

بپرس